Imię i Nazwisko.
Marcin Kledzik
02. Grupa, lub projekt muzyczny z którym obecnie jesteś związany?
Pinkroom
03. Ile miałeś lat kiedy stwierdziłeś, że chcesz zostać muzykiem? Czy od razu myślałeś o perkusji? Jak wyglądała Twoja muzyczna edukacja?
W dzieciństwie "grywałem" łyżeczkami na garnkach i pokrywkach. Pamiętam, że występowałem przed rodziną wraz z zespołem złożonym z moich maskotek-zwierzaków :) Później mi przeszło, ale w ostatnich latach podstawówki przyszło poważniejsze zainteresowanie muzyką - zamiast chodzić na piątkowe szkolne dyskoteki, wolałem posłuchać listy przebojów w radiowej Trójce. Mniej więcej wtedy zrodziła się fascynacja bębnami. Pierwszy zestaw kupiłem chodząc już do szkoły średniej. Byłem w tamtym czasie wielkim buntownikiem i myślę, że z tego powodu jestem totalnym samoukiem. Trochę żałuję - szkoła muzyczna albo dobry nauczyciel dałyby mi solidne podstawy. Nie było w tamtym czasie youtube ani łatwego dostępu do materiałów szkoleniowych - grało się z zespołem tak, jak się potrafiło. Na przestrzeni ostatnich lat miałem jednak przyjemność poznać kilku czołowych polskich perkusistów jazzowych, mogę więc skorzystać czasem z ich wiedzy i umiejętności.
04. Czy jest jakiś zespół, a może konkretny utwór, który miał bezpośredni wpływ na Twoją decyzję?
Jest taki utwór. Miałem kiedyś na video pewien koncert, nagrany przez znajomego z niemieckiej telewizji. Wystąpił na nim m.in. zespół Depeche Mode, którego byłem wielkim fanem. Zobaczyłem Alana Wildera grającego na kotłach Personal Jesus i zacząłem ćwiczyć ten charakterystyczny podział na kartonie po radiomagnetofonie typu "jamnik". Jak widać, inspiracja przychodzi nieraz z pozornie nieoczekiwanej strony...:)
05. Napisz coś o swoim zestawie perkusyjnym (początki, stan obecny, plany na przyszłość)
Początek to tradycyjnie Polmuz, zakupiony od wujka kolegi z klasy. Wieźliśmy go z kumplem przez całe miasto tramwajami i autobusami. Była też czeska Amati, następnie przez wiele lat służył mi Pearl ELX. Aktualnie posiadam najwyższy model marki PDP. Jestem zadowolony i ewentualny, może już ostateczny krok, to DW Collectors. Brzmienie z tej "stajni" bardzo mi odpowiada. Co do blach - od kilku lat wierny jestem tureckiej manufakturze Istanbul Agop. Lubię ciemne, piaszczyste, jazzowe brzmienie. Może nie jest to ogólnie przyjęty w muzyce rockowej ideał, ale taką mam naturę, że muszę po swojemu. Plany rozwojowe...przydałby się może flat ride do zmiany barwy w delikatniejszych fragmentach utworów. Wszelakie żelastwo nie jest chyba dla nikogo interesujące. Powiem tylko, że nie używam podwójnej stopy, posiadam singielka Taye Metalworks i na razie jest nam ze sobą dobrze.
06. Jak często ćwiczysz grę na perkusji?
Ćwiczę wciąż za mało! Nawet, jeżeli uda mi się znaleźć czas, by posiedzieć kilka godzin za zestawem i drugie tyle spędzić z padem na taborecie, czuję niedosyt. Zazdroszczę muzykom utrzymującym się z grania. Noszę w sobie skromną nadzieję, że będę mógł kiedyś poświęcić "ustawowe" 8 godzin dziennie na ćwiczenie :)
07. Praca w studio i sesja nagraniowa to …?
...inny świat. Skupienie, jakie towarzyszy sesji, praktycznie odcina od szarej codzienności. Pomimo całego tego napięcia, powodowanego chociażby obawą, że spieprzysz na "ostatniej prostej", uwielbiam pracę w studio. Lubię słuchać, jak materiał stopniowo nabiera barw, krystalizuje się jego brzmienie. Czekam z niecierpliwością na finalny efekt.
08. Koncert i gra dla publiczności to…?
...ogromna "spina" przy pierwszym wejściu :) Ciąg dalszy zależy w dużej mierze od cyrkulacji energii pomiędzy zespołem a publicznością. Inaczej gra się dla ludzi siedzących przy stolikach, inaczej, kiedy pod sceną znajdzie się ktoś "machający piórami". Przyznam, że nie należę do tych, którzy czują się na koncertach, jak ryba w wodzie. W muzykowaniu najbardziej kocham sam proces twórczy - opracowywanie na próbach nowych tematów czy wspólne improwizowanie.
09. Gdyby zaproponowano Ci koncert na dwa zestawy perkusyjne, z kim chciałbyś zagrać i dlaczego?
Zacznę od tego, że moim ulubionym bębniarzem jest Antonio Sanchez. Problem tkwi w tym, że facet sam gra jak co najmniej dwóch perkusistów, więc nie sądzę, abym był mu do czegokolwiek potrzebny. Może Pat Mastelotto? Nie gra typowo "groove’owo", jego partie niosą w muzyce własną treść, są bardzo kolorowe. Może udałoby się w czasie wspólnego jamu odpłynąć w jakieś ciekawe rejony.
10. Czy jest jakiś utwór w którym zagrałeś i z którego jesteś szczególnie dumny?
Jestem największym krytykiem własnej gry, więc jeszcze nie teraz :)
11. Czy zajmujesz się komponowaniem muzyki, piszesz teksty, aranżujesz utwory?
Napisałem większość tekstów na Psychosolstice. Kompozycja jest domeną Mariusza, ale często wciskam swoje trzy grosze, sugerując sposób na rozbudowanie czy zmianę jakiegoś riffu. W PinkRoom właściwie każdy odpowiada za partie swojego instrumentu, więc także muzycy, którzy dołączyli do nas stosunkowo niedawno, biorą aktywny udział we współtworzeniu w tym zakresie nowego materiału. W kwestii aranżu - staramy się, aby wszystko do siebie pasowało, jeden temat wynikał z drugiego - unikam więc zabiegów typu "łamanie rytmu" dla samego efekciarstwa. Kiedy łamaniec się pojawia, staram się, aby nie brzmiał kwadratowo. Mariusz ma smykałkę do tworzenia ambientów, które gdzieś tam sobie istnieją i nadają ostatecznego szlifu utworom. Ja natomiast lubię uzupełnić to wszystko dyskretnie wkomponowanymi "przeszkadzajkami".
12. Czy umiesz grać na innych instrumentach?
Potrafię zagrać kilka kolęd na flecie prostym "Educator".
13. Czy masz jakieś hobby nie związane z muzyką?
Dwa tygodnie temu urodziła mi się córeczka. Moje nowe hobby to gapienie się na nią, kiedy śpi, robi minki - oczywiście staram się poza tymi chwilami spełniać wszelakie powinności rodzica. Interesuje się nowinkami w świecie sprzętu audio, pasjonuje mnie opera... no, ale miało nie być o muzyce. Lubię więc "dobrze poczytać" i pochodzić po naszych Tatrach :)
14. Czy zaglądasz na ProgRock.org.pl ? :-)
Jasne, lubię wiedzieć, co nowego w szerokim świecie. Przy okazji pozdrawiam dwóch kolegów z mojego miasta, którzy odpowiedzieli na pytania wcześniej :) DRUMS!