01.Imię i Nazwisko.
Marcin „Larz” Duchnik
02.Grupa, lub projekt muzyczny z którym obecnie jesteś związany?
AnVision
03. Ile miałeś lat kiedy stwierdziłeś, że chcesz zostać muzykiem? Czy od razu myślałeś o perkusji? Jak wyglądała Twoja muzyczna edukacja?
Pragnienia do tego by zostać muzykiem towarzyszyły mi od najmłodszych lat. Na pewno zostało zapoczątkowane przez mojego ojca - perkusistę, który dzięki edukacji muzycznej, swoim staraniom, często też wyrzeczeniom, rozpoczął moją przygodę z muzyką. Niewątpliwie wpływ na mnie miało też wielu moich przyjaciół uczestniczących w jakimś stopniu w mojej dalszej „wędrówce” przez niezmierzone przestrzenie muzyczne. To dzięki nim odkrywałem nowe dźwięki, ewoluując od jazzu po brutalne odmiany metalu. Kwestia rozwoju mnie i mojej osobowości, jako muzyka była zupełnie inna niż u obecnych adeptów tej sztuki. Nie było Internetu, z którego można było czerpać wzorce. Dużo słuchałem muzyki, chodziłem na koncerty, by obserwować innych instrumentalistów. Mam pełną świadomość faktu, że jako muzyk na przestrzeni wielu lat, bez determinacji i dążenia do samodoskonalenia się nie byłbym w tym miejscu, w którym jestem dzisiaj.
04. Czy jest jakiś zespół, a może konkretny utwór, który miał bezpośredni wpływ na Twoją decyzję?
Nie przypominam sobie konkretnego utworu. Wielu artystów, przede wszystkim jazzowych miało wpływ na mnie w pierwszych latach mojego życia. Mój ojciec posiada dosyć pokaźną dyskografię z tego gatunku. Stąd też, chcąc, nie chcąc – słuchałem. To wtedy usłyszałem m. in. Buddy Richa, Gena Krupę, Joe Morello czy Tonego Williamsa. Wow - chciałem tak grać! Starłem się podążać za moimi pierwszymi idolami. Pamiętam, że trwało to do połowy mojej szkoły podstawowej. Kiedy miałem 13 lat, jeden z moich przyjaciół przyniósł kasetę zespołu Metallica - Master Of Puppets i tak moja podróż diametralnie zmieniła bieg. Był Slayer, Anthrax, Testament oraz cięższe i wiele szybsze rzeczy. Nie była to jakaś specjalna wirtuozerka ale coś dla mnie zupełnie nowego. Dopiero w szkole średniej poznałem wykonawców uważanych za ikony progresywnego grania. Przyszedł czas na Marillion, Dream Theater, Porcupine Tree. Muzyka, którą nagle zacząłem chłonąć całym sobą. Nie mogłem przestać. Trwa to zresztą do dziś.
05. Napisz coś o swoim zestawie perkusyjnym (początki, stan obecny, plany na przyszłość)
Zaczynałem jak wielu muzyków w tamtych czasach, grając na tym, co akurat było pod ręką. Pierwszym niewątpliwym instrumentem, był drewniany werbel Amati wiśniowego koloru. Niestety nie znam jego losów, a szkoda, bo z racji sentymentu, z wielką radością ponownie stałbym się jego posiadaczem. Do tego blachy - no name i osprzęt rodzimej produkcji od Szpaderskiego z Łodzi. Pierwszym profesjonalnym instrumentem była perkusja Sonor, Sonic Plus II Pierwszy mój profesjonalny werbel, posiadany zresztą do dnia dzisiejszego to Yamaha SD4103. Później stałem się szczęśliwym posiadaczem całego zestawu Yamaha – Stage Custom Advantage wraz z osprzętem. Przewaliłem tony blach grając na Sabianach, Zildjianie, Paiste i Mainl. Od 2007 roku, dzięki uprzejmości Krystiana Czarneckiego z PMI zostałem przyjęty do rodziny Drum Workshop, stając się jednym z kilku polskich endorserów marki DW w Polsce. W fabryce DW został stworzony dla mnie instrument najskrytszych pragnień i marzeń. W pełni customowy, na moje indywidualne zamówienie – Collectors Series Lime To Green. Całe moje "żelastwo” to również DW – osprzęt to niesamowite rozwiązania i systemy. Od 2011 roku, dzięki firmie Music Info gram pałkami Vic Firtch, używając blach Sabian oraz naciągów Remo.
06. Jak często ćwiczysz grę na perkusji?
W miarę możliwości staram się robić to jak najczęściej i w miarę regularnie. Z reguły ćwiczę z metronomem. Nie ma znaczenia, czy jestem w swojej sali prób, czy też w domu, ćwicząc na padzie. Wzmożone ćwiczenia na zestawie uskuteczniam najczęściej przygotowując się do sesji nagraniowych lub trasy koncertowej.
07. Praca w studio i sesja nagraniowa to …?
Wytężona praca, do której należy się świetnie przygotować. Nie tylko w kwestii znajomości i charakteru formy ale również jeśli chodzi o odpowiednie przygotowanie instrumentu, z którego podczas sesji się korzysta.
08. Koncert i gra dla publiczności to…?
Świetna zabawa. Bardzo cieszy fakt otrzymywania od publiczności tego kopa. To niesamowity dopalacz. Kiedy widzisz, że publiczność pozytywnie odbiera to co robisz, wiesz, że jest sens to robić. Mimo wielu zagranych koncertów nadal występuje u mnie coś na zasadzie tremy, ale takiej mobilizującej. Osobną kwestią jest też to co dzieje się przed i po koncercie. Możliwość porozmawiania z kimś, komu twoja muzyka się podoba. To cieszy i nakręca do dalszej jeszcze bardziej wytężonej pracy.
09. Gdyby zaproponowano Ci koncert na dwa zestawy perkusyjne, z kim chciałbyś zagrać i dlaczego?
Zdecydowanie – Gavin Harrison, Porcupine Tree. Uwielbiam jego artykulacje, groove oraz spokój podczas grania.
10. Czy jest jakiś utwór w którym zagrałeś i z którego jesteś szczególnie dumny?
Myślę, że nie ma tego jednego utworu. Zawsze daną muzykę, nad którą pracuje w danym momencie traktuje jako coś wyjątkowego.
11. Czy zajmujesz się komponowaniem muzyki, piszesz teksty, aranżujesz utwory?
W AnVision, z reguły pracujemy razem. W większości sytuacji to Greg - gitarzysta przynosi riffy, stanowiące schemat utworu. Co dzieje się dalej to już uzależnione jest od konkretnego numeru. Aranżujemy wspólnie, określając już ostateczny wygląd utworu i jego kształt. Pracując nad płytą „AstralPhase” podjęliśmy również decyzję, że bierzemy na siebie kwestie produkcji płyty.
12. Czy umiesz grać na innych instrumentach?
Nie.
13. Czy masz jakieś hobby nie związane z muzyką?
Piłka nożna – tylko jako widz. Kibicuje pewnej drużynie z Barcelony. Lubię pływać, jeździć na rowerze, czytać książki, oglądać filmy i słuchać muzyki.
14. Czy zaglądasz na ProgRock.org.pl ?
Oczywiście, zaglądam, czytam – staram się być na bieżąco i wiedzieć co dzieje się w muzycznym światku.