1 komentarz

• 

  Znów mam chyba przesyt europejskich dźwięków… Ciągnie mnie do egzotyki, do muzyki inspirowanej miejscowym folkiem… Na półce znalazłem, nieco już zapomnianą płytę Materia Gris, którą z grubsza kojarzyłem z takimi właśnie dźwiękami… Strzał w dziesiątkę! 1972 rok, Argentyna, a więc to na co miałem dziką ochotę… Rockowy majstersztyk, miks psychodelii, rocka i wczesnego progresu, bazujący na melodyce, okraszony argentyńskim folkiem. Świetna gitara, dobry saksofon, mało wokalu (a jak jest to też fajny…), dużo łamańców rytmicznych, świetne solówki… I do tego inne myślenie o muzyce, czyli to czego mi brakowało… Płyta, mimo że to rok 72, brzmi jakby była nagrana 3-4 lata wcześniej, powszechnie porównywana jest do S.F. Sorrow - Pretty Things, co jest chyba najlepszą rekomendacją i wystawia jej znakomite referencje. Muzyka z bardzo pozytywnym przesłaniem… Aż 16 krótkich utworków, plus 2 bonusy w wersji Cd. Urocza płyta, przypominająca dzieciństwo, czas bez problemów, okres bezkompromisowych przyjaźni i pierwszych wzruszeń… Mimo przesterów i niejednokrotnie „ostrej jazdy” w tych dźwiękach nie ma agresji… Polecam wszystkim, których schematy rocka europejskiego lekko znudziły i amatorom surowizny wczesnych lat siedemdziesiątych, a miłośnicy brzmień ameryki południowej z tegoż okresu oszaleją ze szczęścia – oczywiście jak zwykle moim, cholernie subiektywnym zdaniem…

  Aleksander Król środa, 24, kwiecień 2013 18:54 Link do komentarza