01.Imię i Nazwisko.
W dowodzie osobistym napisane mam Michał Jarski, ale na co dzień wolę posługiwać się ksywką – Mish… czyli Mish Jarski.

02.Grupa, lub projekt muzyczny w którym obecnie występujesz?
W chwili obecnej działam w dwóch zespołach muzycznych. Są nimi bydgosko-toruński Xanadu, grający tzw. muzykę progresywną oraz thrash - metalowy ALASTOR z Kutna, założony w 1986 roku.

03.Ile miałeś lat kiedy stwierdziłeś, że chcesz zostać wokalistą rockowym? Czy był to świadomy wybór, czy raczej przypadek?
Śpiewać lubiłem od zawsze: czy to na żaglach z rodzicami, czy to jako dzieciak przy ognisku na obozach harcerskich. Nigdy jednak nie sądziłem, że mogę to robić bardziej na poważnie. Większe nadzieje wiązałem z grą na gitarze. Gdy w 2002 roku koleżanka, która grała wówczas ze mną na perkusji poinformowała mnie, że w jej drugim zespole zwolnił się etat wokalisty i zaproponowała dołączenie do składu, nie wahałem się. To było dla mnie coś muzycznie nowego. Nie miałem wtedy jednak żadnego pojęcia o śpiewaniu. Jednak właśnie jesień 2002 uważam za początek mojej drogi jako wokalista. Później przewinęło się kilka zespołów, w których funkcjonowałem przez dłuższy lub krótszy okres czasu. W międzyczasie uczęszczałem też na lekcje do kilku nauczycieli śpiewu, żeby to co robię miało jakikolwiek sens. I tak się to wszystko toczy, z czego jestem bardzo zadowolony.

04.Czy jest jakiś zespół, a może konkretny wokalista, który miał bezpośredni wpływ na Twoją decyzję?
We wspomnianym wcześniej okresie, na samym początku wokalnej drogi słuchałem przede wszystkim zespołu Disturbed, który lubię i cenię do dzisiaj. Bardzo podobały mi się tam wszechstronne wokale Davida Draimana. Ale, tak jak wspomniałem, decyzja ta nie była do końca zaplanowana, a raczej spontaniczna. Obecnie inspiruję się również takimi wokalistami jak Sully Erna, Phil Anselmo, Rob Flynn, Ivan Moody, Peter Gabriel, James LaBrie, Glenn Hughes, Myles Kennedy, Mike Patton, Jonathan Davies. Oczywiście, wszystkich nie sposób wymienić. To są po prostu pierwsze nazwiska jakie przychodzą mi do głowy.

05.Śpiewasz po polsku czy w innym języku? Czym jest spowodowany ten wybór?
Śpiewam zarówno po polsku, jak i po angielsku. Wybór wynika przede wszystkim z odbiorców, do których chcemy trafić. Jeśli planujemy dystrybucję poza granicami naszego kraju, wówczas wskazane jest, by śpiewać w języku zrozumiałym dla ogółu – angielskim. Jeśli chcemy ograniczyć się do Polski – naturalnie po polsku.

06.Czy uważasz, że tekst w utworze rockowym jest jego ważną częścią, czy pełni on tylko rolę drugoplanową?
Tutaj kłania się kwestia poruszona wcześniej – w jakim języku śpiewamy. Jeśli słyszymy tekst w naszym języku, trafia on do nas bezpośrednio. Wówczas jest on bardzo ważny, bo gdy skomplikowanej i klimatycznej muzyce z rozbudowanymi liniami wokalnymi towarzyszy tekst o zupie pomidorowej – mamy tu pewien dysonans. Jeśli słuchamy utworu z zagranicznym wokalem, to choćbyśmy znali język biegle, przekaz nigdy nie będzie tak bezpośredni. W tej sytuacji zwykle zainteresowani o czym artysta śpiewa zaglądamy do książeczki albo szukamy ich w Internecie. W każdym razie nie należy bagatelizować znaczenia tekstu.

07.Czy sam piszesz teksty do wykonywanych utworów? Jakie tematy interesują Cię najbardziej? Skąd czerpiesz natchnienie?
Staram się przede wszystkim śpiewać swoje teksty. Znam emocje, które towarzyszyły przy ich powstawaniu i wydaje mi się, że najlepiej jestem w stanie przekazać je poprzez śpiew. Teksty powstają w różnych okolicznościach – w domu, gdy siadam do pracy nad utworem ze szklaneczką czegoś o bursztynowym kolorze z kostkami lodu… w pracy, gdy słucham sobie podkładu jako tło i powstają mi w głowie słowa układające się w zdania… Czasem po prostu wykorzystuję jakiś zasłyszany wcześniej zwrot i wokół niego buduję resztę przekazu. Staram się pozostawać otwarty na otaczające mnie bodźce, nie pisać tekstów pod założony wcześniej koncept. Niejednokrotnie zmieniam pierwszą połowę tekstu po napisaniu drugiej, bo w międzyczasie zmienił się całkowicie pomysł. Skąd natchnienie? Z codzienności!

08.Praca w studio i sesja nagraniowa to …?
Ciężka, „matematyczna” praca i muzyczna konieczność! Ale nie powiedziałem, że przykra.

09.Koncert i gra dla publiczności to…?
…jest to!!! Na scenie podczas koncertu czuję się najlepiej… Dlatego trudno mi jest czasem nagrywać w studio, gdzie wskazane jest stanie nieruchomo przed mikrofonem. Podczas koncertu lubię odpłynąć!

10.Dbasz o głos? Szkolisz głos?
Przede wszystkim nie palę papierosów… Przed samym koncertem lubię wypić kubek gorącej herbaty z rumem, co bardzo dobrze działa na struny głosowe – oczywiście w rozsądnych ilościach. Jeśli chodzi o ćwiczenia, to przyznaję bez bicia, że nie poświęcam temu tyle czasu ile bym chciał, ale niestety trzeba godzić pasję z pracą… Metalem chleba nie posmarujesz, że tak pozwolę sobie zapożyczyć powiedzenie mojego kolegi. Staram się jednak na co dzień dużo śpiewać, głównie podczas jazdy samochodem, zapewniając innym kierowcom niezapomniane wrażenia wizualne.

11.Czy jest jakiś artysta z którym chciałbyś wystąpić w duecie?
Ivan Moody z Five Finger Death Punch… Kiedyś, podczas ich koncertu w Berlinie zabrałem mu mikrofon. Chętnie bym to powtórzył, ale tym razem bez „partyzantki”.

12.Czy jest jakiś utwór w którym zaśpiewałeś z którego jesteś szczególnie dumny?
Jeśli miałbym coś wybrać, byłby to chyba tytułowy utwór z debiutanckiego albumu Xanadu - „The Last Sunrise”. Śpiewając go znajduję się całkowicie na innej planecie, a może i nawet wszechświecie!

13.Czy zajmujesz się komponowaniem muzyki, aranżujesz utwory, tworzysz linie wokalne?
Zdarza mi się podpowiedzieć jakiś drobny patent, ale sporadycznie. Moim zadaniem jest za to tworzenie linii wokalnych.

14.Czy masz jakieś hobby nie związane z muzyką?
Tak, staram się pozostawać aktywny fizycznie, dlatego lubię trenować sztuki walki.

15.Czy zaglądasz na ProgRock.org.pl? :-)
Jak najbardziej :-)