Tak już skonstruowano ten świat, że duża część niespodziewanych wiadomości dotyczy sytuacji w które trudno nam uwierzyć. Ta o której musimy poinformować dziś jest bolesna, smutna i nieprawdopodobna pod wieloma względami. Odszedł człowiek w sile wieku, facet z nieprawdopodobnymi pokładami energii, przepełniony nieprzeciętnym poczuciem humoru, ze stylem bycia nie do podrobienia, z duszą którą wypełniały nie tylko muzyczne dźwięki, ale i niezwykły dar jej postrzegania i uchwycenia tych chwil w mistrzowski sposób za pomocą obiektywu. Dla naszego serwisu jest to także utrata człowieka związanego z naszą Redakcją, którego fantastyczne zdjęcia nie raz, nie dwa pojawiały się na łamach ProgRock.org.pl. Rafał Klęk, bo o Nim mowa był obieżyświatem sal koncertowych. Wielu z nas, kiedy pojawiało się na koncercie to jednym z pierwszych odruchów było odnalezienie Jego charakterystycznej sylwetki, gdzieś pod sceną, z ogromnym teleobiektywem w dłoni i z charakterystycznym skupieniem na twarzy by nic nie umknęło Jego uwadze. Nie był to jednak zwykły fotograf z dobrym sprzętem. Takich co udają jest wielu... To był człowiek który uwielbiał to co robił, a przede wszystkim kochał muzykę i dobrze wiedział jak jej oblicze pokazać za pomocą fotograficznego szkiełka. Spotkania z Rafałem zawsze były wesołe ale i szczere. Rafał nigdy nie kalkulował, nie owijał w bawełnę. Walił szczerze prosto z mostu to co miał na myśli. Jeśli coś mu się nie podobało to nie potrafił tego tylko przemilczeć... Dla wielu osób, z którymi przyjaźnił się trochę bliżej, był osobą niezwykle ważną, bez której kolejny koncert, festiwal czy afterek nie były takie same... Dla środowiska fotografów zaś Rafał był pewniakiem który nie dość że na 100% miał być na kolejnym koncercie to jeszcze można było się do Niego zwrócić o pomoc, o pożyczenie obiektywu, o poradę sprzętową, podpowiedź w ustawieniach, naładowaną baterię których zawsze miał kilka...

Będzie nam Wszystkim bardzo brakowało Ciebie Rafał... Spoczywaj w spokoju i rób nam z góry zdjęcia. kiedyś je razem obejrzymy i wspomnimy stare dobre czasy tu na dole...

Tak się złożyło, że ostatnia galeria jaką Rafał podzielił się z nami za pośrednictwem serwisu progrock.org.pl jest zatopiona w odcieniach szarości. Czy to symbol? Kto wie!?

Dziękujemy za Wszystko! Zawsze będziesz w naszej pamięci...