1 komentarz

• 

  Trzecia i ostatnia płyta Kingston Wall , wydana „za życia” artysty… Zwrot „za życia” ma tu szczególną wymowę – niecałe pół roku po tej płycie , Petri Walli – założyciel grupy , twórca jej całego repertuaru i genialny gitarzysta – popełnił samobójstwo… Cała jego gra , od pierwszej płyty, sugerowała jakiś rodzaj szaleństwa, duchowego obłędu nie pozwalającego na racjonalne rozumienie otaczającego nas świata… Miałem niejasne wrażenie , że gitara była dla niego mieczem, lub sztyletem, za pomocą którego odseparowywał się od rzeczywistości, której nie akceptował.. Oj Petri, Petri…. co żeś ty uczynił…?
  Jaka jest ta płyta…? Najdojrzalsza , to na pewno… Grupa zaczęła penetrować nieco inne muzyczne rejony, to już nie czysty hard – space - rock… Pojawiają się elementy fusion, transowa elektronika, melorecytacje…. Ale nadal króluje fantastyczna gitara Petri’ego , nadal mamy rozpędzoną, cudownie rozkołysaną sekcję i nieco arabizujące zagrywki. 13 utworów, prawie 72 minuty muzyki. Praktycznie bez przerw, jeden utwór płynnie przechodzi w kolejny. Trzy ostatnie – to kwintesencja tej płyty. Czy pisząc teksty, Petrii już podjął decyzję…? No bo jak rozumieć :
  ” look out world it's time to die no more crying with my mind…” albo :
  “one day we will say goodbye to all of them who live the time…”
  Oj Petri, Petri…. co żeś ty uczynił…?
  Wspaniała płyta, wspaniały zespół , wspaniała gitara….. I cień zbliżającego się końca…
  Polecam tą płytę wszystkim. Z czystym sumieniem. Takiej gitary powinno się słuchać codziennie…. Wszyscy, którzy mieli lub mają do czynienia z tym instrumentem oszaleją z zachwytu…oczywiście jak zwykle, moim, cholernie subiektywnym zdaniem…..

  Aleksander Król środa, 27, marzec 2013 23:13 Link do komentarza