1 komentarz

• 

  To czwarta i ostatnia płyta tej znakomitej japońskiej kapeli, określanej jako azjatycki Pink Floyd. Określenie mocno krzywdzące i to obie strony, bo Japończycy grali jedynie 'w klimacie' Flydów tworząc materiał spokojny, wyważony, z piękną gitarą, wokalem może nieco zbliżonym do Gilmourowskiego i bazującym na ładnych, wpadających w ucho melodiach. Małą sensacją był udział Klausa Schulze w działalności grupy, a ponieważ różne źródła podają różne wersje wyjaśnijmy to raz na zawsze - Klaus zagrał razem z Kitaro na pierwszej płycie, był również jej producentem, natomiast przy trzeciej płycie wystąpił jedynie jako producent. Czwarta płyta nie przyniosła nic nowego w twórczości grupy, ale też nie muzyczna awangarda była ich motorem napędowym. Od początku istnienia zespołu podstawą były piękne pejzaże malowane przez klawiszowców i równie piękne gitary na ich tle. Całość dopełniał równie piękny i równie spokojny wokal. Podobnie jest i na tym wydawnictwie. Ciekawostką jest dodatkowy utwór na wydanej w 2007 przez LION RECORDS, znakomicie zremasterowanej reedycji zatytułowany Sakebi. Króciutki, dwuminutowy fragmencik z piękną floydowską wokalizą. A reszta? Poza Sekebi - 6 utworów, 34,5 minuty pięknych nastrojowych dźwięków, wprowadzających nas w nastrój zadumy, pozwalających za pół godzinne oderwania się od pędzącego świata i wyhamowanie... Myślę że w dzisiejszych czasach wszyscy potrzebujemy jakiegoś azylu, gdzie możemy się choć na chwilę schować i nabrać sił do stawienia czoła ponurej rzeczywistości. Ta muzyka zabiera nas właśnie do takiego sanktuarium spokoju, proponuje chwilę wytchnienia. Słychać w niej szum fal, słychać szelest wiatru, czuć lekki powiew wiosny... Cholera, rozmarzyłem się... ale taka jest siła tych pięknych dźwięków. Posłuchajcie ostatniego nagrania, a na pewno spotkamy się tam razem... Polecam wszystkim marzycielom i poszukiwaczom piękna w muzyce.

  Aleksander Król poniedziałek, 14, luty 2011 11:26 Link do komentarza