1 komentarz

• 

  Wydana w 1996 roku epka [i]Houseviwes Hooked on Heroin[/i] miała promować album [i]Wild Opera[/i]. Nic więc dziwnego, że otwieraczem tego dwudziestojednominutowego albumiku jest tytułowe [i]Housewives...[/i], czyli pierwszy singiel z [i]Wild Opera[/i] właśnie. Do rąk fanów trafił również remiks tego utworu, a także trzy dodatkowe, niepublikowane wcześniej nagrania. Wcześniej nie, ale później - i owszem - co sprawia, że atrakcyjność wznowionej w 2004 roku epki jest nieco ograniczona. Nagrania [i]Hit the Ceiling[/i] i [i]Where I'm Calling From[/i] dorzucono bowiem jako bonusy do ubiegłorocznego dwupłytowego remastera [i]Wild Opera[/i], podobnie zresztą jak [i]Urban Disco[/i], będące częścią epki [i]Dry Cleaning Ray[/i], którą również dołączono do rzeczonego remastera. Jedynym więc nagraniem, do jakiego nie można dotrzeć (chyba że coś mi umyka) inaczej, niż za pomocą epki [i]Houseviwes...[/i] jest remiks tytułowego utworu.
  
  Ufff... to zawiłości publikacyjno-wznowieniowe mamy za sobą, czas skoncentrować się na samej muzyce. Tytułowe nagranie z recenzowanej epki każdy fan No-man dobrze zna: spokojny wstęp z kojącym wokalem pana Bownessa, gwałtownie przerwany mięsistym wejściem perkusji i skutecznie zagłuszony przesterowaną gitarą pana Stefana, który oprócz riffowania udanie udziela się w chórkach. I tak z minuty na minutę robi się coraz bardziej odlotowo, bo przecież:
  [center]
  Not even housewives hooked on heroin
  could understand the awful mess I'm in
  [/center]
  Co tam będę 'ęsić-pęsić', jak mawiał pan Józek: energetyczne, kopiące po uszach nagranie. A przy tym, trzymając się dalej panajózkowego języka, 'gmeranko to podstawa', bo utwór pełen jest zaskakujących fraz. Mniam. Ale prawdziwy kwas mamy w [i]Hit the Ceiling[/i]. To jest dopiero odjechany utwór. Automat perkusyjny strzela seriami niczym kałasznikow, w tle szaleje jakaś operowa diwa, a pan Stefan brzdąka na gitarze akustycznej. Na pierwszym zaś Tim Bowness mamrocze ponure strofy. Robi się nieco psychodelicznie, a nastrój ten potęguje utwór [i]Housewives on Methadone[/i]. Nagranie to zostało zremisowane przez niejakiego Scannera tak, że z oryginału, oprócz melancholijnego wokalu pana Bownessa, niekiedy przepuszczonego przez vocoder, niewiele zostało. A co mamy w zamian? Mocarne techno-parady perkusyjne i snujące się na drugim planie psychodeliczne plamy instrumentów klawiszowych. Jest więc hipnotycznie i transowo. I w tym nastroju pozostajemy w kolejnym, dusznym i brudnym 'Urban Disco', w którym rządzi przester gitary i dudniący bas wespół w zespół z automatem perkusyjnym. A [i]Where I'm Calling From[/i] zapewnia dodatkową dawkę psychodelii, przynosząc nieco wytchnienia i uspokajając partią trąbki zanurzoną w dźwiękowych frippowych pejzażach.
  
  Warto po [i]Houseviwes on Heroin[/i] sięgnąć i to pomimo tego, że większość nagrań jest dostępna w innych konfiguracjach. Tu jednak stanowią one przemyślaną, spójną całość. Z pewnością nie jest to płytka jedynie dla najbardziej zagorzałych fanów zespołu, choć z drugiej strony jakichś niezwykłych uniesień nie zapewnia. Ot, kawał solidnego, no-manowego poszukującego grania.
  
  3/5

  Michał Jurek wtorek, 07, czerwiec 2011 18:20 Link do komentarza