1 komentarz

• 

  Druga odsłona kanadyjskiego Greylevela. I jeśli po pierwszej płycie ktoś był 'trafiony' to teraz zatonął... Pięć lat oczekiwań na tę płytę sprawiło, że niektórzy już zwątpili w istnienie kapeli. Tymczasem Greylevel ma się świetnie i ostro pnie się do góry, pokazując tym razem nieco bardziej drapieżne oblicze. Arcyciekawe, 'postfloydowskie' granie. Dźwięki z pogranicza Floydów i Porcupine Tree, mocno zaprawione psychodelią. Osiem utworów, 68 minut muzyki. Doskonałej, o świetnej melodyce, miejscami niemal akustycznej, miejscami prawie metalowej (!). Hipnotycznie wciągającej, potrafiącej trafić w czułe miejsce naszej duszy. Pomimo, że czasami jest 'ostro' album aż ocieka melancholią, smutkiem i zadumą... Piękna płyta dla osób wrażliwych, szukających w muzyce nostalgii. Muzyka dla niepoprawnych marzycieli i romantyków. Uwielbiam takie granie, wyobraźcie sobie ciemny pokój, w nim jedynie 2-3 świece, dobry sprzęt, wygodny fotel i szklaneczka ulubionego płynu. Bez lodu... Tak właśnie tego słucham. Przez 68 minut jestem wtedy blisko Absolutu. Polecam wszystkim umiejącym dostrzec w prostych dźwiękach przebłysk geniuszu. A dla fanów Porków - MUS!!!

  Aleksander Król piątek, 23, grudzień 2011 14:25 Link do komentarza