1 komentarz

• 

  Alrune Rod… Dania pod koniec lat sześćdziesiątych dosłownie eksplodowała świetną muzyką, o czym my oczywiście nie mamy pojęcia, ale skoro nasza wiedza zawsze brała się z radia, to nie ma się czemu dziwić… Będąc w tym pięknym kraju nieco przez przypadek trafiłem do maleńkiego sklepiku w Esbjergu , prowadzonego przez Polaka rozkochanego w przełomie lat 60/70. Podsunął mi tajemnicze Alrune Rod, czego oczywiście nie znałem, bo i skąd? Włączył….i kupiłem całą dyskografię. A debiut, to rok 1969. 5 utworów, 49 minut muzyki. Muzyki będącej kwintesencją końca psychodelii i początków progresu. Dużo „odlotów”. Świetna gitara i miejscami powalający Hammond. Czyż można chcieć czegoś więcej? Utwory około dziesięciominutowe to też to co lubimy, a duński wokal (choć istnieje wersja anglojęzyczna) dodaje pewnego kolorytu i na pewno jest ciekawostką. Nie jest to łatwa muzyka, pionierski nurt w całej Skandynawii był trudny w odbiorze, ale stał na niesamowicie wysokim poziomie i stał się skałą na której zbudowano później cały skandynawski rock progresywny, który tak dziś cenimy i kochamy… A debiut Alrune Rod? – bardzo dobra, surowa płyta, przypominająca nieco miks Vanilla Fudge z wczesnym Pink Floyd, która z pewnością przypadnie do gustu wszystkim amatorom wczesnych brzmień z okresu dziewiczego proga i absolutnego braku komercji. Oczywiście jak zwykle, moim, cholernie subiektywnym zdaniem.

  Aleksander Król niedziela, 04, listopad 2012 10:11 Link do komentarza