Nastawiałem się na ten koncert jako jeden z mocniejszych metalowych ciosów tej wiosny. Dwa zespoły, które można śmiało określić żywymi legendami metalu lat 90-tych - Dark Tranquillity i Moonspell, do tego w warszawskiej Progresji. Wiedziałem, że będzie co najmniej dobrze.
Z przyczyn logistycznych, niestety nie udało mi się zobaczyć występującego w roli supportu niemieckiego Hiraes. W klubie pojawiłem się na początku koncertu Moonspell i już wiem, że niestety przegapiłem "Opium". No cóż, zdarza się. Załapałem się za to na bardzo dobre wykonania tytułowego "Night Eternal" i "Finisterra" z "Memorial". Dalej był duży udział kawałków z "The Antidote" i "Extinct", ale końcówka absolutnie klasyczna - znakomite "Alma Mater" i "Full Moon Madness". Ogólnie, występ Moonspell oceniam pozytywnie, zwłaszcza wokalista Fernando Ribeiro był w znakomitej formie, ten człowiek w ogóle się nie starzeje, ale ma pewnie wiele paktów z różnymi, dziwnymi mocami. Jednak, mocno dudniąca perkusja trochę pogarszała ogólny odbiór muzyki.
Ku mojemu sporemu zaskoczeniu, po występie Moonspell klub nieco opustoszał, ale z drugiej strony bardzo podobnie było kilka lat temu na ich wspólnym koncercie z Cradle Of Filth, co tylko świadczy o tym, że Portugalczycy mają bardzo specyficznych fanów. Mimo to, Dark Tranquillity zagrało jak na główną gwiazdę przystało - dawno nie widziałem takiego profesjonalizmu i perfekcji. Doskonałe brzmienie, zgranie i przygotowanie muzyków oraz oprawa - światła i ekrany z klimatycznymi wizualizacjami. Niby to wszystko powinno być w dzisiejszych czasach już standardem, ale nie zawsze tak jest. Mistrzem ceremonii niezmiennie pozostawał wokalista Mikael Stanne, który ma bardzo dobry kontakt z publicznością i wyjątkowo czarujący uśmiech, ale nie ustępował mu na krok gitarzysta Johan Reinholdz ze swoimi wybuchowymi solówkami. Grupa cały czas promuje zeszłoroczny album "Endtime Signals", ale setlista była bardzo przekrojowa (aż 18 kawałków!), z częstym sięganiem do przeszłości.
Gabriel Koleński