Drugi powód był smutniejszy – to ostatni koncert w tym składzie…    w zapowiedziach miał być świętem Karmazynowej części publiczności, a ponieważ King Crimson to dla mnie jeden z ważniejszych tematów muzycznych – szykowałem się na ucztę… Wśród publiczności znalazło się  liczne grono krakowskich muzyków z zaprzyjaźnionych grup, bo nazwa Twelve Moons zawsze gwarantowała wysoki poziom koncertu. Tak było i tym razem. Najpierw intro potem od razu mocne uderzenie – „Red” . Znakomite. Potem „Dinosaur”, „Walking on Air”  i „Vroom”.  Karmazynowe szaleństwo…  Świetnie zagrane, dobrze nagłośnione, wyraznie „ chwyciło”  krakowską publiczność.  „Coda”, „On Time”, „Elephant Time”  i „Matte Kudasai”  sprawiły, że  kilka przypadkowych osób znajdujących się na Sali zostało fanami Twelve Moons…  Grupa poszła za ciosem i zaserwowała kolejno „Three of a Perfect Pair”,  „Book of Saturday” , „Frame by Frame” , „Indiscipline” ,  “Sleepers”, “Heartbeat” , “ The talking” Drum”  a na zakończenie  znakomite “Larks’ Tongues in Aspic” i “Easy Money”…  Koniec.  Nie, po TAKIM koncercie musi być bis… I był – “Moonchild”, “21st Century Schizod Man”  i oczywiście  „Epitaph”.  Wspaniały koncert. Wspaniały repertuar. Wspaniały zespół…. No a gdzie płyta ???  W planach. Dobrze , że choć tyle….  bo po występie było kilkadziesiąt osób zainteresowanych, co dobrze wróży przyszłej dystrybucji.  Cóż, trzeba się uzbroić w cierpliwość i konsekwentnie molestować zespół, bo po tym co pokazali na koncercie w „karmazynowym” repertuarze, podejrzewam, że ta płyta może być jedną z ważniejszych w waszych zbiorach…