01. Ashwagandha Propaganda - 4:57
02. Visions - 4:27
03. Donor Of Consciousness - 4:57
04. Digital Royalty - 5:42
05. An Epitaph For The Wasted Childhood - 4:26
06. Broken Clock - 6:32
07. The Final Bow - 3:31
08. Modern Suicice - 5:46

Czas całkowity - 40:20

- Frantz Wołoch – wokal
- Kuba Dębski – gitara
- Bartek Bisaga – gitara basowa
- Kuba Galwas – perkusja

01. Fałszywy cel - 3:53
02. Cały mały świat - 5:02
03. Pożeracz wnętrz - 4:41
04. Dostrzeganie - 4:19
05. Tchnienie cichości serca - 4:50
06. Eksperyment człowiek - 6:33
07. Nieżałość - 2:48
08. Tropy - 3:40
09. Poli - 3:53
10. Nowa planeta - 4:39
11. Sekrety gry - 4:32
12. Książe emocji (bonus track) - 15:39

Czas całkowity - 1:04:37

- Piotr Skałka - wokal, instrumenty klawiszowe, gitara akustyczna
- Arkadiusz Jóźwik - gitara
- Tomasz Pieprzny – instrumenty klawiszowe
- Marcin Pęczak – gitara basowa
- Remigiusz Szewczyk – perkusja
oraz:
- Adam Słowik - gitara
- Paweł Stós - instrumenty klawiszowe, gitara basowa
- Michał Szerszeń - saksofon altowy, klarnet
- Józef Chodup - instrumenty perkusyjne

01. Twelve Spaceships - 7:20
02. Penelope - 4:33
03. Cyclops Cave - 5:17
04. The Curse Of Circe - 6:04
05. The Killing Songs Of Sirens - 6:50
06. Calypso Nymph - 5:12
07. Ithaca - 4:52
08. Odysseus - 7:05

Czas całkowity - 47:16

- Ryszard Kramarski - instrumenty klawiszowe, gitara, gitara akustyczna
- Stuart Nicholson - wokal (1,8)
- Ania Batko - wokal (2,5)
- Łukasz Gałęziowski - wokal (3,7)
- Marek Smelkowski - wokal (4,6)
- Marcin Kruczek - gitara
- Piotr Płonka - gitara (3,5)
- Krzysztof Wyrwa - gitara basowa, fretless
- Grzegorz Bauer - perkusja (1,4,6,8)
- Grzegorz Fieber - perkusja (2,3,5,7)
- Łukasz Płatek - saksofon (1,8)

Ostatni raz miałem okazję uczestniczyć w Prog Rock Feście w 2019 roku i szczerze mówiąc, od tamtej pory niewiele się zmieniło, ale w tym przypadku to zdecydowanie dobrze! Impreza zachowała swój kameralny charakter i unikalny klimat, choć w tym roku było naprawdę sporo widzów, w tym bliższych i dalszych znajomych. Poniżej garść szczegółów dotyczących poszczególnych artystów.
Festiwal otworzył występ warszawskiej, młodej kapeli, Dispelled Reality. Zespół zdobywa coraz większą popularność i podbija serca publiczności w najlepszy, choć nie najprostszy możliwy sposób, czyli samą muzyką. Mimo młodego wieku, wszyscy muzycy są bardzo uzdolnieni, choć póki co na przód wychodzą wokalista Łukasz Jurkowski z wysokim, mocnym głosem i saksofonista Jakub Kotowski, który wyczynia cuda na swoich "trąbach", bo podobno tak określają je jego koledzy z zespołu. Poza utworami z debiutanckiej epki "Świt", nie zabrakło kompozycji spoza tego wydawnictwa (m.in. napisany specjalnie na WOŚP "Nie Dzielić") czy zaskoczeń w postaci coveru "Liście zabrał wiatr" z repertuaru Miry Kubasińskiej & Breakoutu. Jedynym mankamentem były drobne problemy techniczne, które czasem powodowały zanik dźwięków gitary lub klawiszy.
Kolejny występ był dla mnie o tyle ciekawy, że akurat tych artystów jako jedynych (nie licząc obecnego wcielenia Mr Gil) nigdy wcześniej nie widziałem na żywo. euphorizone ma na koncie tylko jeden, za to całkiem długi album, dlatego łatwo było przewidzieć setlistę, choć utwory chyba nie były w identycznej kolejności. Grupa zabrzmiała w Legionowie mocno i przestrzennie, nawet ciężej niż na płycie, do tego selektywnie. Znakomitym pomysłem było zaproszenie Leszka Mulorza do wykonania swoich partii na trąbce na żywo. Niby to tylko dwa niezbyt długie utwory instrumentalne, ale zapierały dech w piersiach. Jestem przekonany, że będzie mi dane jeszcze nie raz zobaczyć Euphorizone na scenie, bo wyrastają na koncertowego pewniaka, który nie zawiedzie. Poza tym, wreszcie wiem jak prawidłowo wymówić nazwę zespołu!
Nie ukrywam, że na tę część wieczoru czekałem najbardziej. Przyznaję, że miałem pewne obawy, czy wszystko się uda, ale już kilka pierwszych minut występu obecnego składu Mr Gil rozwiało wszelkie wątpliwości. Nowy perkusista Dawid Leszczyk, chyba najwierniejszy kompan lidera, basista Przemek Zawadzki, powracający w przyzwoitej formie wokalista Tomek Różycki i wreszcie, mistrz ceremonii. Mirek Gil zrobił wreszcie to co część jego mistrzów, czyli zaczął prezentować cały swój dorobek z różnych okresów i zespołów ze składem, z którym gra mu się najlepiej. Chemię między muzykami było widać w wymianie spojrzeń i uśmiechów, ale nie tylko oni czuli się dobrze. Po ilości osób na sali można było domyśleć się, że nie tylko ja czekałem na ten występ. Panowie wytworzyli iście magiczną atmosferę, otulając słuchaczy dźwiękami. Tomek Różycki rozbrajał niekiedy dosadnymi komentarzami, ale pokazał wielką klasę chwaląc nową płytę Collage. Mr Gil również może pochwalić się, dostępnym zresztą na festiwalu, nowym wydawnictwem, koncertowym, z identyczną setlistą jak w Legionowie.
Tegoroczną edycję Prog Rock Festu zamykał zespół Millenium, co stanowi pewną klamrę, ponieważ grupa zamykała swego czasu pierwszą edycję. Od tamtej pory, zespół nagrał kilka płyt i dwa razy zmienił wokalistę. Na szczęście, obecny skład wydaje się być stabilny, co pozwoliło mu na znaczne zwiększenie ilości koncertów, nie tylko w Polsce. Sam widziałem Millenium już drugi raz w tym roku (w życiu owszem, też), a poprzedni raz miał miejsce w Ostrowie. Zespół Ryszarda Kramarskiego zabrzmiał w Legionowie niezwykle soczyście, kolorowo i elegancko. Od muzyków bije profesjonalizm pełną gębą, tu nie ma miejsca na pomyłki czy wygłupy, ale nie jest sztywno. Dużo przestrzeni dostaje nowy wokalista, znakomity Dawid Lewandowski, który niejednokrotnie sam zapowiada utwory, choć czasem wspiera go w tym lider. Setlista była dość przekrojowa, podobna do tej z Ostrowa, czyli mieszanka utworów z ostatniej płyty "Tales From Imaginary Movies" z takimi, które są niewiele młodsze lub nawet starsze od wokalisty. To było zacne zakończenie wieczoru.
Przyznaję, że do Legionowa powróciłem po kilku latach z dużą przyjemnością i mam nadzieję, że od teraz będę przyjeżdżał co roku. Prog Rock Fest ma swój klimat, częściowo dzięki miejscu, a w dużej mierze oczywiście decydują o tym ludzie. Zarówno sympatyczni organizatorzy, z którymi można normalnie porozmawiać, jak i publiczność, progresywni pasjonaci, których wciąż nie brakuje. Warto wspomnieć, że partnerem Wydarzenia był Samorząd Województwa Mazowieckiego. Życzę tej imprezie jak najlepiej, a przede wszystkim, pisząc te słowa w dniu własnych urodzin, życzę sobie znaleźć się tam za rok!

Podziękowania dla Legionowo Live Art
Gabriel Koleński
Zdjęcia Jan"Yano"Włodarski

01. Sincere - 4:35
02. Unbreakable - 4:12
03. Violence - 3:55
04. Fortress - 4:03
05. Hollowed - 4:08
06. Memorial - 4:38
07. Incendiary - 4:33
08. Tragedian - 3:40
09. Icon - 4:10
10. Vitals - 5:02

Czas całkowity - 53:01

- Joel Ekelöf - wokal
- Martin Lopez - perkusja
- Oleksii Kobel - gitara basowa
- Lars Åhlund - instrumenty klawiszowe, perkusja
- Cody Ford - gitara
oraz
- Elisa - wiolonczela (5)

DAVID CROSS, angielski skrzypek, klawiszowiec, kompozytor, wykładowca London Metropolitan University. Znany jako muzyk super grupy King Crimson, z którą współpracował w latach 1972-1974. Pozostawił wkład w trzech klasycznych albumach King Crimson: ,,Larks’ Tongues in Apic”, „Starless and Bible Black” oraz „Red”. Po współpracy z King Crimson dużo podróżował, ostatecznie wrócił do muzyki poprzez pracę w teatrze. W 1987 roku wraz z Keithem Tippettem (eks-King Crimson) założył zespół o nazwie Low Flying Aircraft. W ostatnich latach Cross wydał serię nagrań w duecie z Robertem Frippem, Andrew Keelingiem, Andrew Bookerem (z No-Man), Davidem Jacksonem (dawniej Van der Graaf Generator) i Peterem Banksem (dawniej Yes). Cross komponował muzykę teatralną i pracował jako aktor. Prowadzi własną wytwórnię płytową Noisy Records. Na polskiej trasie DAVID CROSS BAND zaprezentują materiał z płyty King Crimson “Larks's Tongues In Aspic”, od wydania której, w tym roku mija dokładnie pięćdziesiąt lat!

21.02.2024 godz. 19.00 - Katowice, Kinoteatr Rialto (parter miejsca siedzące nienumerowane,
balkon miejsca siedzące numerowane)
22.02.2024 godz. 19.00 - Wrocław, Sala koncertowa Radia Wrocław (miejsca siedzące
nienumerowane)
23.02.2024 godz. 19.00 - Poznań, Centrum Kultury Zamek (miejsca siedzące nienumerowane)
24.02.2024 godz. 19.00 - Bydgoszcz, Kuźnia (miejsca siedzące nienumerowane + miejsca stojące)
25.02.2024 godz. 19.00 - Warszawa, Hybrydy (miejsca siedzące nienumerowane + miejsca stojące)

Bilety:
179 zł przedsprzedaż, 199 zł w dniu koncertu.
Eventim, eBilet, Rock Serwis, Ticketmaster, CK Zamek, Kinoteatr Rialto, Klub Kuźnia.

Skład zespołu:
David Cross - skrzypce elektryczne
Jonathan Casey - śpiew, gitara
Sheila Maloney – instrumenty klawiszowe
Mick Paul - bas, śpiew
Jack Summerfield - perkusja

Po udanym koncercie Antimatter na tegorocznym Mystic Festival w Gdańsku, Mick Moss wraca do Polski na cztery koncerty akustyczne. Będą to ostatnie występy angielskiego muzyka przed półtorarocznym okresem odpoczynku od tras koncertowych w czasie którego Moss chce poświęcić się całkowicie komponowaniu nowego materiału. Na koncertach w Krakowie (22.11), Poznaniu (23.11), Łodzi (24.11) oraz Wrocławiu (25.11) usłyszeć będzie można utwory z ostatniego albumu Antimatter „A Profusion of Thought,” jak też z klasycznych i docenianych przez fanów „Leaving Eden,” „Consipire” czy „Epitaph.” Na koncertach razem z Mickiem Mossem wystąpi Dave Hall.

Bilety dostępne na bilety24:

oraz jako bilety kolekcjonerskie na IndependentMusicMarket.com

Ceny biletów:

- 75 zł do 31.08 lub wyczerpania 1 puli
- 85 zł
- 95 zł w dniu koncertu

Organizatorami koncertów są Independent Music Market oraz Iron Realm Productions.

01. Prologue - 1:06
02. The Tale of Father Robin - 1:16
03. Eleision Forest - 11:57
04. The Death of the Fair Maiden - 8:03
05. Twilight Fields - 15:24
06. Unicorn - 8:29

Czas całkowity - 46:15

- Andreas Wettergreen Strømman Prestmo - wokal, gitara, gitara basowa, instrumenty klawiszowe, instrumenty perkusyjne
- Aleksandra Morozova - wokal
- Thomas Hagen Kaldhol - gitara, mandolina, dodatkowy wokal
- Regin Meyer - flet, instrumenty klawiszowe, dodatkowy wokal
- Jon Andre Nilsen - gitara basowa, dodatkowy wokal
- Henrik Harmer - perkusja, dodatkowy wokal
oraz:
- Lars Fredrik Frøislie - instrumenty klawiszowe
- Kristoffer Momrak - instrumenty klawiszowe
- Håkon Oftung - instrumenty klawiszowe
- Ingjerd Moi - dodatkowy wokal (4)

Ian Anderson to Jethro Tull, a Jethro Tull to Ian Anderson. Istniejący od 1967 r. zespół został założony właśnie przez niezwykle uzdolnionego i ekstrawaganckiego multiinstrumentalistę. W kwietniu br. Jethro Tull wydał nowy album - „RökFlöte”. Natychmiast po wydaniu płyty, Anderson z resztą muzyków wyruszył w trasę koncertową zatytułowaną: „The Seven Decades World Tour 2023”, w ramach której już we wrześniu Jethro Tull wystąpi dwukrotnie w Polsce. Zapraszamy na koncerty w Zabrzu i Bydgoszczy.

Zabrze – 15 września 2023 – Dom Muzyki i Tańca

Bydgoszcz – 17 września 2023 – SISU Arena

Jethro Tull to brytyjski zespół rockowy, należący do kanonicznych grup, dzięki którym muzyka rockowa nabrała takiego, a nie innego kształtu. Założyciel – Ian Anderson – nazwę zespołu zaczerpnął od nazwiska żyjącego na przełomie XVII i XVIII wieku angielskiego agronoma. Grupa nigdy nie zamknęła się w obrębie jednego stylu muzycznego i inspirowała się: blues rockiem, folk rockiem, rockiem progresywnym oraz hard rockiem. Teksty piosenek są zazwyczaj pełne metafor, poetyckie, ironiczne i często prowokacyjne.

Mimo wielu zmian składów, grupa działa od 1967 r. a jego spiritus movens pozostaje artystycznie nieobliczalny lider - Ian Anderson. Jethro Tull nagrało ponad dwadzieścia albumów. Spośród nich, płyty takie jak: „Aqualung” (1971 r.), „Thick as a Brick” (1972 r.) czy „Heavy Horses” (1978 r.) są uznawane za absolutną klasykę rocka.

Trasa „THE SEVEN DECADES” skupia się wokół wczesnych albumów grupy w klimacie progresywnym, takich jak „Stand Up”, „Benefit”, „Aqualung”, „Thick As A Brick”, „Passion Play”, oraz Thick As A Brick 2” z 2012 roku. Czas, kiedy koncerty były niemożliwe, zespół wykorzystał na nagranie nowego materiału, który ukazał się w kwietniu bieżącego roku jako album "RökFlöte". Niezwykle udana płyta, nawiązuje do najlepszych pozycji w dyskografii zespołu i kilka utworów z niej usłyszymy na żywo podczas polskiej trasy koncertowej. Jethro Tull przyjedzie do Polski w składzie: Ian Anderson (śpiew, flet, gitara akustyczna, mandolina, buzuki, harmonijka ustna, ukulele), David Goodier (bas), John O'Hara (klawisze), Joe Parrish (gitara) oraz Scott Hammond (perkusja).

Kuźnia Bydgoszcz zaprasza

17 września 2023, Bydgoszcz, SISU Arena

otwarcie drzwi: 18.00

koncert: 19.00

Ceny biletów:

VIP przedsprzedaż 335 zł/w dniu koncertu 355 zł

Miejsca I przedsprzedaż 295 zł/ w dniu koncertu 315 zł

Miejsca II przedsprzedaż 265 zł/ w dniu koncertu 285 zł

Miejsca III przedsprzedaż 225 zł/ w dniu koncertu 245 zł

Miejsca IV przedsprzedaż 185 zł/ w dniu koncertu 205 zł

Jedna z najciekawszych polskich progresywnych grup powraca po 12 latach z nowym albumem! Już 10 września ukaże się nowy studyjnych krążek Andaredy, „Eksperyment człowiek”. Jak zapowiada sam zespół, to najdojrzalsza, a zarazem najbardziej subtelna płyta w dorobku tej śląskiej grupy.

„Pędzimy przed siebie, wpatrując się w karierę, gromadzenie dóbr materialnych czy zdobywanie wygodnego życia pełnego poklasku i splendoru.” – tak o utworze „Fałszywy Cel” opowiada Piotr Skałka, wokalista i autor tekstów Andaredy – „Zakochani w sobie i w swoich osiągnięciach tracimy czasem to, co naprawdę najistotniejsze. Bywa, że dostrzegamy cenę dopiero po katastrofie. Niestety bywa i tak, że znając cenę i tak mkniemy przed siebie, nie mając siły się już zatrzymać. Fałszywy cel to opowieść o takim właśnie bezrefleksyjnym biegu, którego niejednokrotnie jesteśmy uczestnikami.”
Nad swoim najnowszym albumem zespół rozpoczął prace już 6 lat temu i na przestrzeni tego czasu członkowie grupy przetrwali niejedną burzę w swoich szeregach, a pandemia, która opanowała i sparaliżowała świat, również skutecznie opóźniła premierę krążka. Finalnie formacja
dokończyła nagrania studyjne albumu w ciągu 3 letnich miesięcy tego roku pod czujnym okiem Jarosława Toifla w gliwickim MAQ Records.
Piotr Skałka: „Eksperyment Człowiek’ w dużej mierze koncentruje się na sprawach najistotniejszych. To zmierzenie się z najtrudniejszymi kwestiami, to prowokowanie do zadawania coraz to odważniejszych pytań, a także próba zrozumienia końca, jako cyklu a zarazem etapu w przygotowaniu do dalszej drogi. To także rozważanie koncepcji wyboru istnienia... Mam wrażenie, że cała poprzednia ponad dwudziestoletnia droga artystyczna była zaledwie przygotowaniem do tego, aby zmierzyć się z tymi tematami, które poruszamy na płycie. Także o tym co nieuniknione – mówimy tu o koncepcji wyboru istnienia, miłości, cierpieniu, wzlotach, upadkach a finalnie również o śmierci.”
Natomiast perkusista formacji, Remigiusz Szewczyk tak mówi o nadchodzącym krążku: „Wielowymiarowa, nietuzinkowa, zjawiskowa wypowiedź słowno – muzyczna, o wielu warstwach zarówno pod względem tekstu, jak i rytmiki, melodii, barw...Życie, czy wiemy, czym ono jest?”
A Piotr Skałka podsumowuje: „Pamiętaj, że nie jest to płyta dla każdego. Nie spodziewaj się na niej tylko rozrywki, raczej zmuszania do refleksji i osobistego trudu zmierzenia się z tym, co czasem najtrudniejsze. Jednakże nie lękaj się podejmowania takiego trudu. To też jest piękne”.
Zespół swoją działalność rozpoczął w 1995 roku pod nazwą Blockheads. Formacja zadebiutowała w 2004 roku za sprawą krążka „Zmierzam”, a kolejna płyta grupy ukazała się w 2011 roku, album zatytułowany „W pobliżu rzeczywistości” został już wydany pod nazwą Andareda. Zespół działa obecnie w składzie:
Piotr Skałka - wokal, instrumenty klawiszowe, gitara akustyczna, autor słów,
Arkadiusz Jóźwik - gitary,
Remigiusz Szewczyk – perkusja,
Tomasz Pieprzny – klawisze,
Marcin Pęczak – bas.

Więcej informacji:
https://www.facebook.com/andaredaofficial
https://andareda.pl