1 komentarz

• 

  Czy wyobrażaliście sobie kiedyś kombinację klezmera, wschodnioeuropejskiego folkloru, elementów jazzu z metalem awangardowym? Jeśli nie, to pragnę przedstawić zespół grający właśnie tego typu muzykę. Jest to fińska grupa Alamaailman Vasarat. Zespół bardzo ciekawy i śmiem twierdzić, że jeśli klasyfikować grupę jako metalową, to jedna z najciekawszych współczesnych grup w tej podgrupie rocka. Nie nazwałbym nigdy tego zespołu mrocznym, choć nie wszystko, co ci ludzie grają, jest na wesoło. Raczej zachowany jest tutaj balans, a sama muzyka, jakby jej nie klasyfikować... jest po prostu ciekawa i twórcza.
  
  Album Kaarmelautakunta zawiera muzykę zrealizowaną w sposób czysto akustyczny. Żadne novum w eksperymentalnym graniu rockowym to nie jest - część albumów Univers Zero powstała niemalże akustycznie, podobnie Aranis. Kombinacja gry tuby, saksofonu sprawia jednak, że gitara elektryczna jest niepotrzebna. Uzyskany zostaje podobny efekt jak przesterowanego "elektryka" w sposób czysto akustyczny. Dużo jest również gry na smyczkach - na wiolonczeli. Dodać należy, że również takie dźwięki przypisywane instrumentom gitarowym są skutecznie odtwarzane na sposób wiolonczelowy - zwłaszcza to charakterystyczne, nieco brudne "piłowanie". pojawiają się dosyć często partie fortepianu. spotkać można również partie kościelnych organów. Perkusja jest dosyć ostra, mocna i metalowa. Dźwięk - mimo że płynący z czysto akustycznych - instrumentów ma tą charakterystyczną moc przypisywaną metalowi, a momentami jest nawet bardziej metalowy niż metal. Świadczy to o prawdziwej potędze wyobraźni, że instrumentaliści tej grupy potrafią zbudować właśnie taki nastrój. W muzyce jednocześnie słychać dosyć dużo klezmeru i folkloru Europy Wschodniej, trochę podlanych jazzowym sosem... a to wszystko ma metalową siłę i potęgę. Wychodzi mieszanka głównie bardzo żywa ognista i temperamentna, z rzadka dorzucono nieco sentymentalizmu (jak w pewnym momencie duet fortepian-wiolonczela). W każdym razie nie ma co zaprzeczać, że albumu bardzo przyjemnie się słucha. A bardzo miło się zetknąć z rzeczą zarówno przyjemną jak i twórczą.
  
  Mam wrażenie, że niektórym grupom nalepka "zespół awangardowy", "eksperyment muzyczny" bardziej przeszkadza niż pomaga. Ogranicza to w sposób poważny krąg odbiorców do wielbicieli muzyki ekstremalnej. Co uważniejszy meloman natrafi na taki zespół w fazie słuchania muzyce odpowiadającej poszukiwaniu wrażeń skrajnych - kiedy to natrafia się na Univers Zero, Art Zoyd itp. W żaden sposób nie nazwałbym muzyki tutaj zawartej ekstremalną, skrajną - jest ona bardzo ciekawa, przyjemna i wciągająca. Alamaailman Vasarat po prostu pokazali bardzo ciekawe brzmienie i zaskakujące momentami aranżacje. Każdy prawdziwy miłośnik rocka lub folku powinien być tym albumem zachwycony. Powiem szczerze, gdy pierwszy raz posłuchałem, to potem przez jakiś czas słuchałem maniakalnie... Można się nie móc od tej płyty oderwać. Ocena może być tylko jedna - pięć gwiazdek.

  Edwin Sieredziński piątek, 12, czerwiec 2015 23:31 Link do komentarza