1 komentarz

• 

  David Kerman stanowi jedną z węzłowych postaci sceny Rock in Opposition. Stwórca grupy 5uu's nawiązującej do hard rocka, brytyjskiego rocka symfonicznego, Henry Cow oraz Faust. Związany z izraelskim projektem Ahvak. Nagrywał również z belgijską grupą Aranis (album Roqueforte). Horyzonty wszechstronne, różne formy ekspresji... taki już jest Rock in Opposition, że ciężko znaleźć jeden element łączący poszczególne grupy poza tym, że to poszukiwanie nowego brzmienia w smutnej epoce dominacji brzmienia jakby rodzonego przez jedną matkę. Tacy też są twórcy w obrębie tego nurtu, posiadający właśnie bardzo szerokie pole widzenia i najróżniejsze źródła inspiracji. No i jednym z projektów, w których Kerman uczestniczył, był U Totem. Zresztą rzecz niezwykle ciekawa...
  
  Muzykę zawartą na debiutowym albumie grupy można umieścić między dwoma przedstawicielami rocka eksperymentalnego. Z jednej strony Devil Doll z jego nawiązaniami do sceny metalowej i rocka symfonicznego lat 80. oraz scenicznym rozmachem. Z drugiej strony jest to hybryda rocka, jazzu, muzyki klasycznej i elektronicznej, jaką jest francuski Art Zoyd. Tutaj znajdzie się tego typu elementy w różnych proporcjach. Jest tu miejsce zarówno na gotycki mrok budowany przez ciężkie riffy gitarowe oraz połamane rytmy bardziej w stylu kontynentalnego brzmienia eksperymentalnego. Znajdują się też partie liryczne oraz - co stosunkowo rzadkie w RiO - miejsce dla wokalistów, tak kilku wokalistów. Słuchając tego albumu, mam wrażenie, że byłby to świetny materiał na widowisko sceniczne bądź co najmniej audiowizualne. Co prawda pozbawione jest to rozmachu Devil Doll - to nie nowoczesna wersja średniowiecznego oratorium podanego w formie metalu progresywnego czy rocka symfonicznego. Muzyka tutaj zawarta jest bardziej kameralna, częste są solowe partie instrumentów. Dlaczego piszę o widowisku audiowizualnym? Muzyka jest bowiem niezwykle sugestywna i pobudzające wyobraźnię.
  
  Odnieść można wrażenie swoistej pętli. Mroczny początek oraz budzące niepokój zakończenie zbudowane przez manipulację taśmową. Po środku miejsce na liczne zmiany klimatu - od niemalże free jazzowego chaosu, ostrego pociągnięcia po gitarze aż po delikatne partie na instrumentach dętych. Po prostu można odpłynąć. Dostajemy tutaj całą epicką opowieść. Ale czego innego oczekiwać od albumu z kręgu zeuhl czy Rock in Opposition. Takie one już są; szkoda tylko, że z reguły niedoceniane i zakurzone.
  
  Album polecam wszystkim spragnionym muzycznych wrażeń. Nie jest to żadne sztampowe brzmienie. To prawdziwa perełka kreatywności podana również w niezwykle ciekawej formie. Zaciekawić może naprawdę fanów różnych klimatów progresywnych - od jazz-rocka przez rock symfoniczny po prog metal. Szkoda, że w naszych czasach takich dzieł nie powstaje więcej, a grupy je tworzące są z reguły efemeryczne lub nie mają wystarczającej siły przebicia, aby szerzej zaistnieć. Daję z czystym sumieniem pięć gwiazdek. Serdecznie polecam każdemu spragnionemu ciekawych muzycznych wrażeń.

  Edwin Sieredziński piątek, 05, czerwiec 2015 01:18 Link do komentarza