1 komentarz

• 

  Formację Agitation Free powołało do życia w 1967 r. pięciu zafascynowanych rockiem psychodelicznym i progresywnym mieszkańców Berlina Zachodniego: Christoph Franke, Lutz Ulbrich, Michael Gunther, Michael Duwe i Lutz Kramer. Skład Grupy zmieniał się wielokrotnie, a współpracujący z nią muzycy później wiązali się z takimi zespołami jak Tangerine Dream, Ash Ra Tempel i Ashra.
  
  Bardzo szybko okazało się, że dla tych ambitnych młodych muzyków rockowy kanon jest za ciasny. Około roku 1969 zespół wzbogacił swoja twórczość elementami improwizowanej muzyki eksperymentalnej i elektronicznej. Z kolei po trasie koncertowej w Afryce Północnej (lipiec 1972) doszły do tego jeszcze wpływy arabskie.
  
  Koncerty Agitation Free były barwnymi spektaklami. Światło, dźwięk, film, i działania parateatralne stanowiły równorzędne i niezbędne elementy widowiska. Z czasem w swych artystycznych poszukiwaniach zespół zabrnął tak daleko, że bardzo trudno jest jednoznacznie zaszufladkować ich twórczość. Powoli ubywało tej muzyce cech rocka.
  
  We wrześniu 1974 roku, niedługo przed rozwiązaniem zespołu, Berlińczycy wystąpili na festiwalu Warszawska Jesień. Występ zakończył się skandalem. Kiedy muzycy zaczęli grać Nightlife Blues z repertuaru B.B. Kinga zdegustowani organizatorzy przerwali koncert.
  
  Chociaż muzyka Agitation Free nie jest ani łatwa, ani przyjemna, zespół zdobył sporą popularność w Niemczech, ale też koncertował i wzbudzał zainteresowanie w Grecji, Egipcie, Jordanii i przede wszystkim Francji.
  
  Grupa bardzo długo musiała pracować na swój fonograficzny debiut. Album Malsch ukazał się w 1972 roku. Ostatecznie Agitation Free wydali tylko dwa albumy z premierowymi nagraniami. Potem ukazywały się już tylko płyty z wcześniej niepublikowanymi materiałami, na które trafiały przede wszystkim nagrania koncertowe.
  
  W muzyce zarejestrowanej na Malsch jest wszystko, co przez te siedem lat działalności zespołu inspirowało jego członków: dźwięki rodem z Bliskiego Wschodu, elementy muzyki współczesnej, rozbudowane partie syntezatorowe i mimo wszystko rockowa ekspresja. Całość mocno rozimprowizowana, świadczy o niepohamowanym pragnieniu swobody artystycznej wypowiedzi. Malesach to muzyczna podróż przez wiele kultur i tradycji. Uważnemu słuchaczowi pozwoli odwiedzić zadymiony rockowy klub, ciasną kairska uliczkę czy salę koncertową.
  
  Gorąco polecam ten krążek tym wszystkim których muzyczne fascynacje nie mieszczą się w jednym stylu czy gatunku.

  Tomek Mały Kotyla czwartek, 28, sierpień 2008 21:21 Link do komentarza