Rok 1945 – w Nottingham, w Anglii urodził się Elton Dean, angielski muzyk jazzowy, grający przede wszystkim na saksofonie a także na instrumentach klawiszowych. Podczas swej barwnej kariery muzykował min. z takimi wykonawcami jak: formacja Bluesology (1966 – 1967), Keith Tippett (w latach 1968 – 1970) czy zespół Soft Machine (1969 – 1972 a także i później). W kolejnych latach współpracował także z takimi muzykami jak: Hugh Hopper, John Marshall czy Allan Holdsworth. Znany był z bardzo wysokich umiejętności instrumentalnych, a także z wyjątkowego podejścia do koncertów. Zresztą gdyby wymienić wszystkie koncerty, w jakich brał udział, to lista byłaby rekordowo długa! Zmarł w wieku 60 lat, 8 lutego 2006 roku.

Rok 1957 – w Macclesfield, w angielskim hrabstwie Cheshire urodził się Stephen Morris, przede wszystkim perkusista, a także klawiszowiec zespołów Joy Division i New Order. Jego grę charakteryzuje bardzo wyjątkowy, „mechaniczny” styl, który stał się jednym z wyróżniających składników muzyki obydwu zespołów. Po latach, wraz ze swoją żoną, Gillian Gilbert, notabene także byłą członkinią New Order, założył zespół The Other Two. Jest uważany za jednego z najbardziej charakterystycznych perkusistów w historii muzyki rockowej.

Rok 1951 – w angielskim West Bromwich urodził się Kenneth „K.K.” Downing Jr. gitarzysta i współzałożyciel zespołu Judas Priest. 

Rok 1958 – w Bushey, w Anglii urodził się Simon Le Bon, znany przede wszystkim jako autor tekstów i wokalista brytyjskiego zespołu Duran Duran.

Rok 1972 – zespół Matching Mole, jeden z przedstawicieli tzw. Sceny Canterbury wydaje album zatytułowany „Little Red Record”. W nagraniach udział biorą: klawiszowiec Dave McRae, perkusista i wokalista Robert Wyatt, gitarzysta Phil Miller oraz basista Bill MaCormick. Zespół wspomógł także, grając na syntezatorach Brian Eno, znany przede wszystkim ze współpracy z Roxy Music. "Little Red Record" był drugim albumem zespołu.

Rok 1983 – Ian Mosley debiutuje jako perkusista Marillion, grając wraz z zespołem koncert w walijskim Aberystwyth. Muzyk był nieco wcześniej w kręgach zainteresowań zespołu z Aylesbury. Marillion jednak wówczas wybrali ofertę Andy’ego Ward’a, ex-perkusisty Camel. Ian Mosley wcześniej był muzykiem sesyjnym. Współpracował min. ze Stevem Hackett’em, biorąc udział zarówno w nagraniach jego albumów studyjnych, jak i w trasach koncertowych byłego gitarzysty Genesis. W zespole Marillion zaaklimatyzował się bardzo szybko, stając się jednym z jego filarów. Gra zresztą z zespołem po dziś dzień.

Rok 1996 – Legendarna formacja Wishbone Ash wydaje album zatytułowany „Illuminations”.

Rok 1951 – w Connecticut, w Stanach Zjednoczonych urodził się Tommy Mars, amerykański klawiszowiec, jeden z najbliższych współpracowników Franka Zappy.

Rok 1953 – w Wałbrzychu urodził się Krzesimir Dębski, słynny polski kompozytor min: muzyki współczesnej i filmowej. Ponadto skrzypek jazzowy, dyrygent, lider zespołu jazzowego String Connection.

Rok 1944 – w Accrington, w Anglii urodził się Jon Anderson (właściwie John Ray Anderson), jeden z najbardziej charakterystycznych wokalistów w historii rocka progresywnego, autor tekstów, multiinstrumentalista znany przede wszystkim z występów z zespołem Yes, którego jest jednym ze współzałożycieli. Podczas swej przebogatej kariery współpracował także min. z Vangelisem, tworząc słynny na początku lat 80 duet Jon & Vangelis. Gościnnie udzielał się na płytach takich wykonawców i zespołów, jak między innymi: King Crimson, Mike Oldfield, Tangerine Dream, Toto, Kitaro czy Bela Fleck. Jednocześnie nagrał kilkanaście dość charakterystycznych albumów solowych.

Rok 1948 – w Blackhaeth, w Anglii urodził się Glenn Tipton, gitarzysta zespołu Judas Priest. Jego gra charakteryzuje się dużą ilością solówek gitarowych, oraz wplecionych w nią, trudnych technicznie zagrywek. Słychać w niej także nostalgię za muzyką neoklasyczną. Tipton tworzy również muzykę filmową. W Judas Priest gra w duecie z K.K Downingiem nieprzerwanie od ponad 35 lat. Uważany jest za jednego z najlepszych gitarzystów rockowych i heavy-metalowych na świecie.

Rok 1950 – w Redcar, w angielskim hrabstwie Yorkshire urodził się Chris Norman, wokalista zespołu Smokie. Na początku lat 80 rozpoczął także karierę solową, współpracując min z Dieterem Bohlenem i nagrywając kilka bardzo znanych przebojów. W 1986 roku postanowił odejść z zespołu Smokie. Później nagrywał wyłącznie solowe wydawnictwa. Jest aktywny po dziś dzień.

Rok 1955 – w Hanowerze, w Niemczech urodził się Matthias Jabs, późniejszy gitarzysta formacji The Scorpions. Gry na gitarze uczył się od najmłodszych lat, będąc pod wpływem wyczynów Jimiego Hendrixa. Do Scorpions trafił gdy w zespole pojawiło się miejsce po odejściu do U.F.O. Michaela Schenkera. W nagraniu jego pierwszego, ze Scorpionsami albumu „Lovedrive” ostatecznie wzięło, obok Matthiasa udział dwóch innych gitarzystów: braci Rudolfa i Michaela Schenkerów. Ten drugi w międzyczasie został wyrzucony z U.F.O. ... Jabs nagrał ze słynnym, niemieckim zespołem aż 13 płyt. Ma ogromny udział w historii tego zespołu.

Rok 2000 – w Peru, w następstwie ostrego ataku serca zmarł John Peel, brytyjski prezenter radiowy i dziennikarz muzyczny, związany z BBC. Podczas swej 40-letniej kariery, zajmował się propagowaniem nowatorskich nurtów muzycznych i wykonawców. Wywarł znaczący wpływ na scenę rockową w Wielkiej Brytanii jako DJ stacji BBC Radio 1, dla której rejestrował sesje nagraniowe młodych artystów solowych i zespołów, tak ważnych jak The Birthday Party, Captain Beefheart and His Magic Band, The Cure, PJ Harvey, Joy Division, Killing Joke, Napalm Death, Carcass,Soft Machine czy The Undertones.

Rok 2005 - w Otwocku zmarła Mira Kubasińska, wokalistka min. blues rockowego Breakout. Jedna z najbardziej charakterystycznych wokalistek rozkwitu muzyki rockowej w Polsce. Powodem śmierci był udar mózgu.

01. Another Day
02. Frosty Morning
03. Minutes Of Joy
04. Megiddo
05. When A Blind Man Cries
06. With You Now
07. Say No
08. Winter Of The Soul
09. Letter In 'A' Minor

+ extra:

* Wywiad - Andrzej Archanowicz i Paweł Granecki
* Foggy Future (videoclip)
* Biography
* Discography
* Photo Gallery
* Desktop Images

- Paweł "Ozzy" Granecki  (vocals, guitars)
- Andrzej "Messi" Archanowicz  (guitars)
- Jacek Melnicki  (keyboards)
- Robert "RiP" Pełka  (bass)
- Tomasz Kudelski  (drums)
oraz:
- Mateusz Szmyt  (cello)
- Tomasz "Ragaboy" Osiecki  (dilruba, acoustic guitar)

Dysk 1

01. Salvation I - Overture - 4:11
02. Salvation II - Judgement Day - 6:08
03. Guardian Angel - 10:31
04. Secret Kingdoms... - 5:31
05. ..And Secret Worlds - 7:26
06. All In The Name Of Progress - 7:14
07. Guardian Angel - Reprise - 6:08
08. Richelieu's Prayer 2012 - 8:40

Czas całkowity - 55:49

- Stuart Nicholson - wokal
- Roy Keyworth - gitara
- Dean Baker - instrumenty klawiszowe
- Neil Pepper - gitara basowa
- Spencer Luckman - perkusja

Rok 1936 – w miejscowości Penge w hrabstwie Kent, w Wielkiej Brytanii urodził się William George Perks, znany później pod pseudonimem Bill Wyman, wieloletni basista The Rolling Stones. Od dziecka uczył się grać na fortepianie. Jako nastoletni młokos chwytał za bas. Później przyszła pora na grę w kilku nie znanych zespołach rhythm n’bluesowych. Z The Rolling Stones występował od samego początku jego istnienia, czyli od 1962 roku aż do 1991 roku, kiedy to odszedł od Stones, zakładając swój zespół Bill Wyman’s Rhythm Kings.

Rok 1973 – Art Garfunkel nagrywa swój debiutancki album solowy, zatytułowany „Angel Clare”, który szybko osiąga status tzw. złotej płyty.

Rok 1992 – królowa pop, Madonna, wydaje album zatytułowany „Erotica” który osiąga jeden z największych poziomów pod względem ilości sprzedanych egzemplarzy w powojennej historii muzyki. Za albumem idzie oczywiście aura sensacji i wielu kontrowersji. 

Rok 1949 – w Cheltenham, w Anglii urodził się Michael „Würzel” Burston, gitarzysta znany przede wszystkim ze współpracy z heavy-metalową grupą Motörhead, w której zadebiutował 26 kwietnia 1984 roku. Wcześniej grywał w wielu zupełnie nie znanych zespołach. Podczas współpracy z Motörhead, a także po odejściu z zespołu w 1995 roku prowadził karierę solową nagrywając płyty firmowane swoim imieniem i nazwiskiem.

21-go pazdziernika, w krakowskim klubie Studio, punktualnie o godzinie 21:00 , pojawił się zespół, który jest legendą współczesnej skandynawskiej sceny progresywnej. Flower Kings… Jego lider - Ronie Stolt to kolejna legenda. Urodził się w 1956 roku w przepięknej, malowniczej Uppsali i zamiast zajmować się wędkarstwem, od najmłodszych lat zdradzał zainteresowanie gitarą. W latach 70-tych był podporą znakomitej Kaipy. Nagrał z nią trzy pierwsze płyty, a po jego odejściu grupa koszmarnie obniżyła swój poziom i umarła… Po jej reaktywacji , ponownie stał się liderem i nagrał z nimi kolejne trzy płyty. Odszedł w 2006 roku, jednak w międzyczasie wydawał solowe płyty pod swoim nazwiskiem. Jedna z nich była zatytułowana „Flower Kings”. Był rok 1994… I tą płytą rozpoczął nową, piękną kartę szwedzkiego proga. A ponieważ szarpidrutem jest doskonałym, „założył sobie” jeszcze jedną zacną kapelę czyli Transatlantic… Jednak w Krakowie pojawił się ze swoją podstawową grupą czyli z Flower Kings. Wraz z nim jeden ze szwedzkich klawiszowców którzy przyspieszają mi tętno - wielki Tomas Bodin. Geniusz parapetów… Grał z Ronim od początku Flowersów. Poza tym Hasse Fröberg – szalejący po scenie ,śpiewający (znakomicie) gitarzysta, którego poznałem przez jego doskonały projekt Hasse Froberg Musical Company, dla odmiany spokojny, niemal stateczny, niezwykle skromny basista Jonas Reingold ( znany choćby z Karmakanic i znakomitego Tangent) i fantastyczny perkusista Felix Lehrmann. Ekipa poważna… I taki był ten koncert.

Bez zbytnich fajerwerków, ale niezwykle piękny i profesjonalnie zagrany. Cieszy też fakt, że chyba minęła już, mam nadzieję że bezpowrotnie, era akustyków, którzy swoją amatorszczyznę i brak jakiekolwiek wiedzy z dziedziny akustyki maskowali mocą sprzętu nagłaśniającego – im głośniej tym lepiej… Tu było naprawdę niezle, poziom ok., selektywność, panorama itp. – wszystko poprawnie, więc słyszalność była znakomita. Flower Kings, po lekko nerwowym początku, rozegrali się i widać było, że koncert sprawił im dużą przyjemność. Nam też… . Poza materiałem z ostatniej płyty, usłyszeliśmy co smaczniejsze kąski z płyt wcześniejszych w bardzo fajnych wersjach. A dwie gitary w kontrapunktach i unissono – to już prawdziwy majstersztyk. Sekcja – pełna rewelacja, oryginalna technika grania kciukiem na basie (bez klangowania) wprawiła w osłupienie znajomych basistów, a perkusista bez „klika” grający równo jak automat to chyba wybryk natury… No i Tomas Bodin na trzech parapetach… Potęga ! Owacja na stojąco i wspaniały bis… Myślę że nikt z publiczności nie uważał tego czasu za stracony. Oczywiście moim, jak zwykle cholernie subiektywnym zdaniem…

Zrelacjonował: Aleksander Król, Zdjęcia: Grzegorz Chorus