1 komentarz

• 

  Jedno jest pewne - Frank gdyby żył nigdy nie pozwoliłby aby te nagrania ujrzały światło dzienne. Był muzykiem i producentem płyt zwracającym uwagę na wszelkie szczegóły i dlatego nie od dzisiaj wiadomo, że płyty Franka były jednymi z najlepiej zrealizowanych wydawnictw w swoich czasach. A tu taki pasztet...
  1 października 2004, jako druga z serii wykopalisk Joe Traversa (pierwsza to Joe's Corsage) okazała się ta wyjątkowa (niechlubnie zresztą) płyta...
  Płyta na której niewiele słychać i miejscami brzmi dużo gorzej niż wersje z 'Beat The Boots'...
  W 1972 roku Zappa podczas prób uruchamiał magnetofon kasetowy i zapisywał to co zespół czynił. Wiadomo - nagrania na jednym marnym mikrofonie to nie to samo co zapis na wielościeżkowej maszynie studyjnej. Ale ten zapis, to świadek czasu, zapis chwili ulotnej - jedynej. A to, że brzmi gorzej niż bootlegi koncertowe nagrywane w tamtych czasach... Cóż, taśmy nie przetrwały próby czasu.
  Z punktu widzenia poznawczego - wielka dawka historii dla wytrwałych, muzycznie odkrywcze, dźwiękowo - dla HARDCOROWYCH FANATYKÓW.
  Zresztą płyta została zdrowo oprotestowana w świecie fanów - nie podobał się zarówno sposób dystrybucji (bardzo ograniczony nakład) jak i bardzo dyskusyjna jakość. Jeśli potraktować tą płytę jako uzupełnienie 'Beat The Boots' to jakoś ujdzie, ale jako dyskograficzna pozycja zdecydowanie nie do przyjęcia i przez wielu uważana za niepotrzebną.
  Niestety kolekcjonerzy, muszą znaleźć miejsce na półce, bo ze względu na ograniczony nakład, płyta jako egzemplarz kolekcjonerski zyskuje na wartości...

  Konrad Niemiec wtorek, 31, styczeń 2012 20:58 Link do komentarza