1 komentarz

• 

  Jest listopadowy wieczór 2006 roku. Za pośrednictwem płyty i odtwarzacza DVD oraz odbiornika telewizyjnego przenosimy się do amsterdamskiego klubu The Melkweg. Spędzimy tu około 50 minut, bo właśnie tyle trwa występ The Steve Hillage Band. Odbywa się on przy okazji zlotu miłośników grupy Gong. W latach 1973-75 Hillage był członkiem tej grupy i w niej poznał swoją przyjaciółkę i współpracowniczkę Miquette Giraudy.
  
  Warto zobaczyć to wydarzenie, choćby dlatego, że od ostatniego koncertu The Steve Hillage Band minęło 27 lat. Na niewielkiej scenie są już muzycy - w jej centralne miejsce, przed mikrofonem, z gitarą w rękach zajmuje Steve; po jego prawej ręce, przy klawiaturach przystanęła Miquette; po jego lewicy, z nieco sfatygowanym basem, pręży się Mike Howlett; za plecami Steve'a, tuż po ścianą, za niewielkim zestawem perkusyjnym siedzi Chris Taylor: w lewym rogu sceny, odwrócony plecami do publiczności, przy klawiaturze przycupnął Basil Brooks ( towarzyszył Hillage'owi na trasie, której fragmenty wydano na płycie ' Live Herald ' 1978 ).
  Niewielką widownię wypełnia licznie zgromadzona publiczność,a ponieważ nie ma już na niej wolnych miejsc, to widzowie wyglądają również zza kulis. Za plecami muzyków rozwieszono ekran, na którym technicy wyświetlają często zmieniające się wizualizacje. I jeszcze skromne, utrzymane w jasnych tonacjach światła. Typowy koncert klubowy.
  Po krótkiej zapowiedzi Hillage'a rozlegają się znajome akordy gitarowe - tak rozpoczyna się melodyjny i przebojowy ' Hello Dawn ' z ' Motivation Radio '. Zaraz po nim następuje równie przebojowy, harrisonowski ' It's All To Much ' z ' L'. Te dwa utwory to wymarzony początek występu, widzowie wiwatują, kołyszą się w rytm dobiegającej z głośników muzyki. Po tej rozgrzewce przychodzi czas na dwie klasyczne suity - ' Aftaglid ' ( tylko trzy części spośród siedmiu ) i ' Solar Musick Suite ' ( dwie części z czterech ), obie z krążka ' Fish Rising '. Entuzjazmowi publiczności nie ma końca. Jeszcze tryskający energią ' The Salomon Song ' ( również z ' Fish Rising ' ) i na koniec dwukrotnie dłuższy od swojego studyjnego odpowiednika ' These Uncharted Lands ' z ' For To Next And Not Or '.
  The Steve Hillage Band brzmi tak jak w latach siedemdziesiątych, jego muzyka w sposób niezwykle udany przywołuje atmosferę klubowych występów z tamtych lat. Hillage wykonuje swoje partie z polotem, inwencją i luzem, a towarzyszący mu muzycy wyczarowywują cudowną kosmiczno-psychodeliczną aurę. Przysłuchując się grze tej piątki odnoszę wrażenie, że jestem obserwatorem pełnego swobody i niczym nieskrępowanego jamowania.
  
  Występ The Steve Hillage Band zarejestrowały cztery kamery. Realizatorzy zadbali o uatrakcyjnienie zapisu - dzielą obraz na części, nakłądają na siebie obrazy, używają przebitek z ilustracji zdobiących okładkę płyty ' Motivation Radio '.
  
  ' The Steve Hillage Band Live At The Gong Family Unconvention ' to bardzo skromne wydawnictwo. Wydawca potraktował je po macoszemu - zabrakło w nim standardowej książeczki ze zdjęciami, opisami, informacji itp., a jedynym dodatkiem jest rozmowa ze Stevem i Miquette o tym co było, co jest i co będzie.
  
  Cztery i pół gwiazdki za realizację, cztery i pół za występ, trzy za wydawnictwo - ocena łączna 4/5.

  Krzysztof Michalczewski poniedziałek, 19, październik 2009 14:26 Link do komentarza