01.Imię i Nazwisko.
Jakub Roszak

02. Grupa, lub projekt muzyczny w którym obecnie występujesz?
Retrospective

03. Ile miałeś lat kiedy stwierdziłeś, że chcesz zostać wokalistą rockowym? Czy był to świadomy wybór, czy raczej przypadek?
Gdzieś w okolicach 14 lroku życia. Wybór świadomy, z uwagi na ograniczone umiejętności gry na instrumentach jakichkolwiek;)

04. Czy jest jakiś zespół, a może konkretny wokalista, który miał bezpośredni wpływ na Twoją decyzję?
Decyzji samej w sobie nie, ale cenię sobie twórczość E.Veddera, J.Morrisona, R.Wilsona.

05. Śpiewasz po polsku czy w innym języku? Czym jest spowodowany ten wybór?
Śpiewam po angielsku. Decyzją podjętą przez zespół do którego dołączyłem/gatunkiem muzycznym.

06. Czy uważasz , że tekst w utworze rockowym jest jego ważną częścią, czy pełni on tylko rolę drugoplanową?
Uważam, że muzyka i tekst są tak samo ważne, wzajemnie powinny się uzupełniać i przenikać, bo słowo jak i dźwięk potrafią wzajemnie siebie wzmacniać.

07. Czy sam piszesz teksty do wykonywanych utworów? Jakie tematy interesują Cię najbardziej?. Skąd czerpiesz natchnienie?
Teksty piszę samodzielnie, ewentualnie tłumaczenia momentami wymagają ingerencji zaprzyjaźnionych osób. Piszę z reguły o sprawach dotyczących mojej osoby, bo tylko dzięki temu potrafię się z danym tekstem zidentyfikować i nie ukrywam - tak zwyczajnie łatwiej jest. Chociaż na tzw "zamówienie" również potrafię kilka rzeczy napisać;)

08. Praca w studio i sesja nagraniowa to ?
...wyzwanie, nowe doświadczenie i całkiem ciekawe zajęcie;)

09. Koncert i gra dla publiczności to?
...adrenalina, której chciałbym na całe życie

10. Dbasz o głos? Szkolisz głos?
Teraz z pewnością dbam o wiele bardziej niż wcześniej. Lekcji nie biorę żadnych, ale staram się ćwiczyć na własny sposób.

11. Czy jest jakiś artysta z którym chciałbyś wystąpić w duecie?
Jedynym, realnym na tę chwilę jest chyba Ray Wilson.

12. Czy jest jakiś utwór w którym zaśpiewałeś z którego jesteś szczególnie dumny?
Jestem dosyć wybredny i stale bym coś zmieniał dlatego odpowiem, że póki co jeszcze nie i wszystko przede mną.

13. Czy zajmujesz się komponowaniem muzyki, aranżujesz utwory, tworzysz linie wokalne
Jestem odpowiedzialny za teksty w zespole jak i linie wokalne. Chociaż mam również swój udział w aranżacjach utworów.

14. Czy masz jakieś hobby nie związane z muzyką?
Oczywiście że tak, głównie jest to mój kochany Inter Mediolan! Jestem zagorzałym fanem włoskiego klubu od niemal 14 lat. Oprócz tego uwielbiam kreskówki.

15. Czy zaglądasz na ProgRock.org.pl ? :-)
Portal odwiedzam dosyć nieregularnie z uwagi na ograniczony czas, ale tak, zaglądam.

Rok 1946 – w Birmingham, w Anglii urodził się Martin Lancelot Barre, jeden z najbliższych współpracowników Iana Andersona, od grudnia 1968 roku gitarzysta Jethro Tull. Jest wytrawnym multiinstrumentalistą. Umiejętności gry na wielu, często bardzo oryginalnych instrumentach pozwoliły mu na nagranie kilku ciekawych albumów solowych. Obok muzyki artysta jest amatorem wielu dyscyplin sportowych. Prowadzi także własne studio nagraniowe Presshouse.

Rok 1948 – w Oakland, w Kalifornii urodził się Raymond Pepperell Jr, znany bardziej pod pseudonimem East Bay Ray, gitarzysta punkrockowego zespołu Dead Kennedys.

Rok 1970 – w Colchester, w Anglii urodził się Paul Allender, prowadzący gitarzysta zespołu Cradle Of Filth.

Rok 1997 – Metallica wydaje album studyjny, zatytułowany „ReLoad”. Płyta wzbudza mieszane odczucia wśród fanów zespołu. Większość z nich uważa, że zespół nie powinien nosić już tej nazwy…

Rok 1998 – Tori Amos wydaje kompilację swych klipów video, zatytułowaną „Tori Amos: The Complete Collection: 1992 – 1998”.

Rok 1962 – w Manchesterze, w Anglii urodził się Gary Moundfield, basista popularnej na przełomie lat 80 i 90 formacji The Stone Roses. Grał także w zespole Primal Scream, ocierając się między innymi o elementy charakterystyczne dla rocka psychodelicznego.

O tym jak bardzo jeden koncert może odmienić postrzeganie muzyki przekonałem się (chyba nie po raz pierwszy już) 10 listopada w Aleksandrowie Łódzkim podczas cyklicznej imprezy Live Stage w Młodzieżowym Domu Kultury. Zagrały zespoły nie dość, że bardzo rozbieżne stylistycznie, to jeszcze zupełnie inaczej zapisane na karatch historii polskiego rocka progresywnego. Quidam to bowiem zespół powoli ocierający się o miano legendy. Xanadu to z kolei zespół dość nowy, choć tworzący go muzycy młodzieniaszkami już nie są, i doskonale znają rockowe rzemiosło o czym już niejednokrotnie potrafili przekonać.

Koncert rozpoczęli Ci młodsi stażem, zabierając nas po raz kolejny do świata nad którym po raz ostatni wzeszło słońce. Zagrany set, oparty o album „The Last Sunrise” dla osób które od strony koncertowej dobrze znają Xanadu nie był zaskoczeniem. Jedyną nowością była druga część utworu „Violent Dream” szykowanego na drugą płytę zespołu. Zaskoczeniem jednak z pewnością mogła być forma sceniczna bydgoskiej formacji, która od kilku miesięcy nie grała żadnego koncertu, a wiadomo że wspólne granie w sali prób a scena w klubie to duża różnica. Zagrali jednak bardzo dobrze, szczególnie przykładając się do swoich najbrdziej dopieszczonych na płycie numerów: „One Moment”, „Violent Dream part I” oraz tytułowego „The Last Sunrise”. Po gromkich brawach Xanadu wybiegli jeszcze raz na scenę, by zagrać swoją wersję utworu „Assasing” z repertuaru Marillion, który to zresztą bardzo do nich pasuje.

W kuluarach dowiedziałem się że koncert Xanadu został bardzo dobrze przyjęty przez dość liczną jak na nasze polskie warunki, publiczność. Płyty sprzedawały się bardzo dobrze, a Hubert i Mish udzielili kilku wywiadów. Z całą pewnością zespołowi Xanadu przybyło wokół Łodzi sporo fanów.

Około 20.30 na scenę wybiegli muzycy zespołu tego bardziej znanego, czyli Quidam. I właśnie w tym miejscu, w moim mniemaniu nastąpiła owa odmiana w postrzeganiu muzyki. Przyznaję szczerze, że nowa pozycja w dyskografii Quidam - „Saiko” dość długo błąkała się gdzieś pomiędzy moją wewnętrzną skalą odbiorczą. W nowym materiale bardzo podobały się dotąd teksty duetu Bartek Kossowicz/Maciej Meller ale jakoś nie do końca potrafiłem dotrzeć do muzyki, która przecież właśnie na tej płycie przeszła bardzo dużą metamorfozę. W przeszłości jednak Quidam takie metamorfozy przechodził już niejednokrotnie, i podobne sytuacje w moim wnętrzu już miały miejsce, zatem o to, że w końcu i do „Saiko” dotrę byłem niemal pewien. Stało się to właśnie na sobotnim koncercie, który muzycy z Inowrocławia zagrali wyśmienicie, podkreślając charakter swojej muzyki w idealny sposób. Tam gdzie trzeba zagrali subtelnie i czarująco, a gdy światła nad sceną nagle rozbłyskały, ze sceny dobiegały nas dźwięki o ostrzejszym, chwilami nawet hard-rockowym brzmieniu. Przepiękne rozwinięcia instrumentalne kolejnych utworów, oraz pewny, bardzo dojrzały głos Bartka robiły wrażenie. Jak to zwykle na koncertach Quidam bywa, w muzykę wplecione zostały rozmaite fragmenty klasyków rockowych (chociażby „Riders on the Storm” Dorsów), a nawet klasyków telewizyjnych (charakterystyczny sygnał programu „997” – nic w tym dziwnego, wszak Kujawiacy byli pod Łodzią, a to własnie tu Pan Michał Fajbusiewicz kiedyś robił program, który oglądało ¾ Polski). Osobnym smaczkiem koncertu była wiadomość dosłownie ‘sprzed chwili’. Maciej Meller, który odchodzi z zespołu Quidam grał swe partie ukryty torchę w mroku ale gdy już wychylił się zza tej ciemnej zasłony, widać było ogromny luz w Jego grze, zupełnie tak jakby gitarzyście kamień spadł z serca. Maciej wspominał wcześniej że ma kilka muzycznych pomysłów do zrealizowania i jestem pewien, że znakomicie się w nich odnajdzie.

Reasumując, druga odsłona imprezy Live Stage, organizowanej przez Tomka Barszcza, oraz pracujcy w miejskim ratuszu właśnie pod Jego okiem Wydział Promocji i Kontaktów z Zagranicą okazała się być prawdziwym strzałem w dziesiątkę. Zupełnie niezła frekwencja, nieco wyższa od tej przy okazji pierwszej edycji gdy zagrali Black Sun i Believe, pozwala patrzeć z dużą nadzieją na przyszłość. Udział w koncercie mediów (min kamery lokalnej TV oraz radiowe mikrofony) potwierdzają, że o imprezie robi się coraz głośniej, a uśmiechy i zachwyty publiczności są gwarancją na to, że na Live Stage III sala będzie wypełniona po brzegi. Tego własnie życzę Tomkowi i jego ludziom z Aleksandrowa. Życzę też dalszej przychylności Władz Miejskich, które dotąd nie szczędziły środków by w Aleksandrowie Łódzkim promowano muzykę podniesioną do rangi sztuki, jaką z pewnością jest rock progresywny. Pod tym względem rozkładacie Łódź na łopatki! Dziękuję Wam!

Relacja i zdjęcia: Krzysiek ‘Jester’ Baran

01. Interrupted Hibernation (5:43)
02. Monolith Of Metamorphosis (3:55)
03. Video Message From Earth (1:35)
04. Asteroid Field (4:11)
05. Crash Landing (4:19)

Czas całkowity: 19:43

- Wojtek Dmochowski  (all instruments)

Rok 1969 – Janis Joplin została aresztowana po koncercie na Florydzie. Powodem było „używanie wulgarnego i nieprzyzwoitego języka”. Po pewnym czasie artystka została oczyszczona z zarzutów.

Rok 1988 – Metallica rozpoczyna amerykańską trasę koncertową, promującą album „And Justice For All”. Pierwszy występ ma miejsce w Toledo, w stanie Ohio. Koncert otwiera zdobywający coraz większe uznanie zespół Queensryche.

Rok 1947 – w Budapeszcie urodził się Tamás Somló, basista, saksofonista, kompozytor oraz okazjonalnie wokalista, znany najbardziej jako członek węgierskiej formacji Locomotiv GT. Wcześniej, w latach 1964 – 1967 grał także w słynnym zespole Omega. Ponadto na swym koncie ma występy z takimi węgierskimi zespołami jak: KEX czy Non Stop. W późniejszych latach swej bogatej kariery nagrywał także udane projekty solowe, obok muzyki rockowej przesycone charakterystycznym, węgierskim folkiem.

Rok 1949 – w Chicago urodził się James Young, muzyk, wokalista i kompozytor, najbardziej znany z występów w zespole Styx.

Rok 1952 – w miejscowości Yonkers, opodal Nowego Jorku urodził się Alec John Such, basista min zespołu Bon Jovi.

Rok 1962 – w Nowym Jorku urodził się Josh Silver, amerykański instrumentalista i producent muzyczny, znany jako członek zespołu Typ O Negative w którym grał głównie na instrumentach klawiszowych. Ciekawostką jest, że w jego żyłach płynie krew żydowska, a jego przodkowie mieszkali w Polsce.

Rok 1968 – premiera pełnometrażowego filmu animowanego, opartego na muzyce The Beatles. Jego reżyserem był Kanadyjczyk, George Dunning. Beatlesi pojawiają się w scenie finałowej filmu. Akcja dzieje się w krainie zwanej Pepperland, położonej głęboko pod poziomem morza - jego nazwa pochodzi od jednego z bohaterów Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band. Jego mieszkańcy są atakowani przez nienawidzące muzyki istoty, które powodują, że rzeczywistość w tej krainie staje się pozbawiona kolorów. Zarządca wyspy wysyła Starego Freda w Żółtej Łodzi Podwodnej aby sprowadził pomoc. Ten trafia do Liverpoolu, gdzie spotyka członków The Beatles. Początkowo członkowie zespołu nie byli nastawieni przychylnie do wzięcia udziału w tym filmie. Głównym powodem było ich niezadowolenie po zakończeniu produkcji innego obrazu, Help!, występowali także w innej produkcji telewizyjnej, Magical Mystery Tour. Uznali jednak, że film animowany dobrze uzupełni ich filmografię. Po zobaczeniu zwiastunu doszli do wniosku, że wezmą udział w końcowych sekwencjach, te jednak, ze względu na ograniczenia budżetowe, są niskiej jakości.

Rok 1945 – w Toronto, w Kanadzie urodził się Neil Percival Young, wokalista, gitarzysta oraz kompozytor. Kawaler Orderu Kanady oraz Orderu Manitoby. Znany ze współpracy z zespołami Buffalo Springfield, Crosby, Stills oraz Nash and Young. Obok gry na gitarze, potrafi także grać na harmonijce ustnej, pianinie oraz banjo. Jest autorem poetyckich, filozofujących tekstów piosenek, cechujących się jednakże prostotą stylu. Od lat 60, aż do dziś wyraża w nich ideały cechujące kontrkulturę hippisowską. W swoim folkowym dorobku skłaniał się nieraz w stronę rocka psychodelicznego, a nawet grunge'u i heavy metalu. Często wzbogacał swoje utwory o długie, spektakularne solówki gitarowe. Głos Neila Younga, nienaturalnie wysoko ustawiony, a zarazem nieco szorstki, jest jednym z najłatwiej rozpoznawalnych w muzyce rockowej. Jest uważany za jednego z najwybitniejszych wykonawców muzyki rockowej w historii.

Rok 1964 – w Jackson, w stanie Minnesota urodził się David Ellefson, basista trash metalowego zespołu Megadeth, z którym występował od początku jego istnienia do 2002 roku, kiedy to zespół się rozpadł. Po reaktywacji Megadeth, Ellefson początkowo nie przystąpił do grupy. Wrócił dopiero w 2010 roku. To właśnie on i Dave Mustaine decydowali głównie o losach zespołu.

Rok 2008 – w Portland, w Oregonie zmarł Mitch Mitchell, angielski perkusista, jeden z członków zespołu The Jimi Hendrix Experience. 

01.Imię i Nazwisko.
Adam Łassa

02. Grupa, lub projekt muzyczny w którym obecnie występujesz?
ANANKE

03. Ile miałeś lat kiedy stwierdziłeś, że chcesz zostać wokalistą rockowym? Czy był to świadomy wybór, czy raczej przypadek?
To było w podstawówce. W wieku 12 lat dostałem pierwszą gitarę. Rok później napisałem 10 dość kontrowersyjnych tekstów o koleżankach z mojej klasy i wraz z dwoma kolegami nagraliśmy pierwszą płytę do piosenek Beatlesów. Do tej pory żałuję, że kaseta została zniszczona, ponieważ w pierwszych dniach zrobiła furorę w szkole. Niestety, większość moich koleżanek się do mnie nie odzywała przez jakiś czas;-).

04. Czy jest jakiś zespół, a może konkretny wokalista, który miał bezpośredni wpływ na Twoją decyzję?
Jest wielu świetnych wokalistów, których darzę szacunkiem. Jednak największy guru spośród nich to Peter Hammill. Uwielbiam również Petera Gabriela, Petera Nichollsa oraz Fisha.

05. Śpiewasz po polsku czy w innym języku? Czym jest spowodowany ten wybór?
Zazwyczaj po polsku, choć nagrałem również z Abraxas dwie płyty po angielsku. To w pełni świadomy wybór, gdyż śpiewając po polsku jestem bardziej wiarygodny i wiem jak interpretować dany tekst.

06. Czy uważasz , że tekst w utworze rockowym jest jego ważną częścią, czy pełni on tylko rolę drugoplanową?
Dla mnie tekst jest równie ważny jak muzyka. Przekaz, jeśli jest istotny, posiada moc sprawczą.

07. Czy sam piszesz teksty do wykonywanych utworów? Jakie tematy interesują Cię najbardziej?. Skąd czerpiesz natchnienie?
Od zawsze piszę teksty sam. Tylko wówczas czuję, że to co mam do powiedzenia jest ważne. Natchnienie, choć dziwnie to zabrzmi, przychodzi do mnie samo. Czekam kiedy moja dusza się otworzy i obraz spływa tworząc historię. Moje prywatne zainteresowania są w większości tematami tekstów, podobnie jak moje życiowe doświadczenia. Nad interpretacją nigdy się nie zastanawiam, ponieważ wiem to już w chwili pisania tekstu.

08. Praca w studio i sesja nagraniowa to ?
Wspaniałe doświadczenia, które sprawiają mnóstwo satysfakcji. Moment, w którym akt twórczy staje się kompletny.

09. Koncert i gra dla publiczności to?
Jedyna w swoim rodzaju ceremonia. Energia pomiędzy sceną i publicznością może cię przenieść do innego wymiaru.

10. Dbasz o głos?. Szkolisz głos?
Staram się dbać o głos kiedy czuję, że jest z nim źle. To raczej delikatne urządzenie i czasami się zapominam;-). Gram od zawsze rocka, nie szkolę głosu.

11. Czy jest jakiś artysta z którym chciałbyś wystąpić w duecie?
Chyba nie mam takiej potrzeby.

12. Czy jest jakiś utwór w którym zaśpiewałeś z którego jesteś szczególnie dumny?
Tak, byłem dumny kiedy w szkole średniej napisałem dość komercyjną piosenkę i po naszym koncercie, pół szkoły chodziła za mną i ją śpiewało ;-)))

13. Czy zajmujesz się komponowaniem muzyki, aranżujesz utwory, tworzysz linie wokalne?
W Ananke zajmuje się tworzeniem linii wokalnych do muzyki Krzysztofa i pisaniem tekstów. Wiele rozmawiamy o aranżu poszczególnych utworów i ich ostatecznym kształcie. W Abraxas oraz Assal&Zenn sporadycznie komponowałem niektóre kawałki. W szufladzie mam kilka piosenek, które być może nagram na solowej płycie.

14. Czy masz jakieś hobby nie związane z muzyką?
Interesuje mnie wszystko co w jakimś sensie mnie rozwija i uczy. To może być dobra książka, film, podróż czy wydarzenie sportowe. Staram się również ciągle zadawać pytania gdzie jestem i co jest dla mnie ważne?

15. Czy zaglądasz na ProgRock.org.pl ? :-)
Przyznam, że nie za często, ale obiecuję, że po tym wywiadzie będę to robił częściej:-)