1 komentarz

• 

  Krótko i w temacie bez owijania w bawełnę. Posłuchajcie płyty „You Name It”, która na pewno zapadnie Wam w pamięci, a kto wie czy nie zyska z czasem statusu kultowej. Nie jest to muzyka do słuchania ot! tak sobie.
  
  Już pierwsze dźwięki zabujały mną, że hej! Przekonany jestem. że Wami też ...bujnie.
  Jest to muzyka niekonwencjonalna, wykraczająca poza wszelkie normy stylistyczne, bogata w złożone kompozycje urozmaicone dodatkowo prostymi melodiami. Stanowi idealną alternatywę dla wszechobecnego mainstreamu, jako że jest fuzją gatunków cieszących się popularnością wśród szerokiego grona słuchaczy.
  
  Nadstawcie słuchawki, bo Orange the Juice wymaga czułego słuchu i stalowych nerwów, a może bardziej Stalowej Woli, skąd owa grupa pochodzi.
  Korzenie zespołu sięgają początku lat dziewięćdziesiątych. Pierwsza płyta "You Name It" wydana została 3.07.2008 roku przez polską wytwórnię Ars Mundi. Płytę znakomicie się słucha w dużej mierze dzięki obsłudze olsztyńskiego "Studio X", a w szczególności realizatora dźwięku Szymona Czecha.
  
  Muzycy zaserwowali słuchaczom iście pieklenie wejście zakręconym utworem "Facing the Monsters" przypominającym do złudzenia twórczość zespołu Ruins reprezentującym nurt Zeuhl. Już na początku płyty - perkusista swą strzelistą partią perkusyjną bombarduje nas "serią soczystych pomarańczy", które charakteryzują sie zarówno kwaśnym, gorzkim jak i słodkim smakiem.
  
  Można się spodziewać wszystkiego od metalu, funky i reggae jak w utworze "Hope (it's Dead)" do ska, lounge oraz jazzu w "Package Deal". Umiejętnie poprzeplatane gatunki świadczą o niezwykłym talencie muzyków z formacji Orange the Juice.
  Krótki czas pojedynczych utworów ma się nijak do ich bogatej treści. Podziwiam w ich muzyce kontrasty i szalone pomysły. Bardzo śmiałe połączenia - jak w przypadku "Out of Place" wywołują u mnie przeróżne pozytywne wibracje. Spodobał mi się pomysł wplecenia muzyki pop pomiędzy ciężkie riffy, wrzaski, oraz dźwięki pozbawione fonetyki w wykonaniu Konrada Zawadzkiego, nieukrywającego inspiracji Mike'iem Pattonem. Cenię za to Konrada, bo obrał dobry kierunek. Pan Patton sławny jest z tego, że jest w stanie zadziwić nawet najbardziej ortodoksyjnego słuchacza, ale jak wiadomo nie można przesadzić z autorytetami. Kolejny utwór "10,5" odkrywa następny puzel z układanki "You Name It". Jest dłuższą kompozycją złożoną z trzech części. Stanowi najmocniejszy punkt i tak spójnej w wartości brzmienia całości płyty. Sympatykom mocniejszego brzmienia ten utwór na pewno przypadnie do gustu.
  
  Muzycy brzmią świetnie długością płyty i nieważne, że rozrzuceni są w stylistyce brzmienia. Zaimponowali mi tym w jaki sposób grają metal. Czy nie brzmią jak rasowi "kowboje z piekła"? Choćby wrzaski jakimi obdarowuje nas wokalista oraz gra instrumentalistów w "10,5". Przypominają twórczość Strapping Young Lad, a w szczególności ich frontmana Devina Towsenda.
  Wielkie brawa za oprawę graficzną albumu autorstwa Adama Chylińskiego. Dwukolorowy design idealnie kontrastuje z muzyką. Całość nie przekombinowana i zwarta w sam raz.
  
  
  Czapki i berety z głów. Posłuchajcie płyty Orange The Juice! Polecam tę płytę każdemu słuchaczowi, wielbiącemu wolność oraz kolor w muzyce, szczególnie ten pomarańczowy.
  
  Moja ocena to 4+/5
  
  Mikołaj Grażul

  Mikołaj Grażul sobota, 19, wrzesień 2009 23:29 Link do komentarza