2 komentarzy

• 

  To drugi z trzech koncertów legendarnej trasy 'Tour 88' zarejestrowany przez samego Franka i wydany jako podwójny lp. I chyba najlepszy... 28 utworów, 131 minut muzyki. 131 minut rockowego szaleństwa, muzycznych kpin ze wszystkiego, świetnej zabawy i niewiarygodnego kunsztu muzyków. 131 minut materializacji geniuszu Zappy. Geniuszu , który pozwolił mu sięgnąć po np Stairway To Heaven Zeppelinów, zagrać go w wersji regge, no i nie wygłupić się przy tym. A to co zrobił z Ring of Fire John'ego Cash'a to już dzieło sztuki... No i gitara. Miażdżąca wszystko. Zappa to również geniusz gitary. Ogólnie - niedoceniany, bo jego fenomen mogą ogarnąć...jedynie gitarzyśći. Dla postronnego słuchacza jego solówki są owszem fajne ale bez fajerwerków. Natomiast ci, którym gryf gitary jest nieobcy wiedzą ile w tym jest boskości... Dziś zachwycamy się Vaiem (uczeń Zappy) , Satrianim, Bonamassą i innymi, a zapominamy że oni wszyscy aby dojść do tej klasy, analizowali latami grę Franka i kopiowali świadomie lub nie , jego patenty. To co Zappa pokazał na tych płytach to....kwintesencja Zappy. Mistrzowska forma, genialne wersje i zespół który był chyba w najlepszym z możliwych składzie. Bez wielkich nazwisk typu Vai lub Bozzio, ale z równie wielkimi muzykami którzy niemal bezbłędnie zagrali wszystko to co innym wydawało się nie do zagrania... Cały materiał zagrany jest z cudowną lekkością, widać że wszyscy się świetnie bawili. W efekcie powstała genialna płyta, jedna z najlepszych płyt koncertowych na świecie i paradoksalnie jedna z najmniej znanych... Ponadczasowa muzyka Franka nie trafia do masowego słuchacza. Mimo wszystko jest zbyt trudna. Ale warto choć spróbować zmierzyć się z tymi dzwiękami bo może nam się otworzyć przez przypadek portal do innego świata. Świata muzyki Franka Zappy. Warto, uwierzcie mi...

  Aleksander Król poniedziałek, 29, listopad 2010 15:02 Link do komentarza
• 

  W zupełnieniu recenzji Ola dodam, że płyta ta wyszła w dwóch wersjach na CD. Wersja pierwsza zawierała utwór Bolero, a wersja druga juz nie. Stało sie na skutek protestów spadkobierców M. Ravela, którzy nie wyrazili zgody na publikację na płycie Zappy utworu autorstwa Ravela. Może zwyczajnie poszło o pieniądze, a może o wyraz artystyczny tego utworu, który w końcówce stawał sie wręcz walczykiem?? Tak czy inaczej płytę BEZ tego utworu można komuś podarować, a należy kupić płytę z wersją Bolero!!!!, no chyba, że się jest tak zwariowanym kolekcjonerem jak ja, który ma obie...
  Można także w ramach poszerzania kolekcji nabyć singiel promocyjny CD gdzie znajdują się Stairway To Heaven i Bolero wybrane własnie z tej płyty.
  Tak czy inaczej POLECAM GORĄCO.

  Konrad Niemiec poniedziałek, 29, listopad 2010 15:02 Link do komentarza