1 komentarz

• 

  Kiedy odbywały się te koncerty świat nie znał jeszcze płyty Grand Wazoo, która została wydana w grudniu 1972 roku. Zwlekano z jej wydaniem, ponieważ w w lipcu 1972 ukazała się Waka/Jawaka, a w marcu 1972 Just Another Band... To były 3 różne płyty w tym samym roku. Mało który artysta zdobyłby się na taki wyczyn... Frank to potrafił. Był mistrzem autopromocji i wiedział, że to co wyda, zostanie na lata. Koncerty przeminą...
  
  10 września 1972 roku rozpoczęła się krótka, zaledwie 7 koncertowa trasa, która w ciągu 2 tygodni objeździła praktycznie dwa kontynenty - Amerykę i Europę. Zaczęli w Los Angeles, aby szybko przenieść się do Berlina, Londynu, Hagi i wrócić do Stanów na dwa koncerty w Nowym Jorku i Bostonie. Ta część trasy nazywała się The Grand Wazoo Tour. Miesiąc później już w zmniejszonym składzie osobowym udali się na dwumiesięczną trasę nazwaną The Petit Wazoo Tour.
  
  Ale my jesteśmy w Bostonie, na ostatnim z 7 koncertów pierwszej części trasy. Sala wypełniona po brzegi i publiczność czeka na nowe wcielenia Franka. Mistrza, który nie koncertował od grudnia 1971, kiedy to w Rainbow Theatre w Londynie rozszalały fan zepchnął Franka ze sceny. Ten upadając wpadł do pomieszczenia dla orkiestry i uległ bardzo poważnemu wypadkowi. Wydarzenie to wyłączyło go na długie miesiące z działalności koncertowej, lecz pozwoliło na spokojną pracę w domu, czego efektem były 3 wspomniane wcześniej albumy.
  
  Teraz w Bostonie na scenie stoi 20 osobowy zespół, który gra swoistą odmianę jazz-rocka. To trudna muzyka. Nie ma tu skocznych i łatwych refrenów, nie ma wygłupów Eddiego i Flo, jest za to bogato zaaranżowane, kapitalne muzycznie wirtuozerskie granie. Tu nie ma lewych dźwięków, każdy wie co robi. Ktoś kto kiedykolwiek grał większym składzie wie jak trudno zapanować nad wszystkimi dźwiękami wydobywanymi przez taką grupę ludzi. Frank to potrafił. To był znakomity manager i dyrygent. Ćwiczyli po kilkanaście godzin dziennie, aby wszystko było perfekcyjne. I takie jest na tej płycie. Miejscami dołujące, miejscami porywające, ostre, jazzowe, prawie rockowe, awangardowe. Nowatorskie.
  
  Jeśli znacie i lubicie płytę Grand Wazoo to wiecie czego można się tu spodziewać. Jeśli nie znacie - koniecznie musicie poznać. To nie jest płyta dla każdego, ale wielbiciele talentu i koneserzy muzyczni ją docenią.
  
  Wiele z obecnych tu kompozycji znalazło się na albumach The Grand Wazoo i Waka/Jawaka i na wydanym w 1978 roku albumie Studio Tan.

  Konrad Niemiec środa, 11, styczeń 2012 21:45 Link do komentarza