1 komentarz

• 

  10 października 1980 roku rozpoczęła się kolejna trasa Zappy - 2nd North American tour, która trwała do 11 grudnia i obejmowała bez mała 60 koncertów. To było iście wyczerpujące tournée. W ciągu kilkunastu dni zespół grał po 2 koncerty dziennie. Ale przyjmując, że przed każdą trasą zespół ćwiczył przez kilka tygodni, to takie 60 koncertów nie było specjalnym wyczynem. Ta płyta to zapis koncertu z 25 października 1980 roku nagranego w Memorial Auditorium w Buffalo w stanie Nowy Jork.
  
  Czym różni się ten koncert od innych z tej trasy? Może tym, że to jedyny koncert, który nie został zarejestrowany przez audio-taperów w całości - w obiegu kolekcjonerskim znajdują się tylko 30 minutowe jego fragmenty o bardzo marnej jakości. Wydawnictwo Vaulternative Records z 1 kwietnia 2007 roku wypełniło tę lukę.
  
  Podczas tej morderczej trasy zespół Franka wykonywał jak zwykle mieszany repertuar. Utwory nowe mieszały się ze starociami. Z nowości to kawałki z ostatnio wydanych lub planowanych do wydania płyt Joe's Garage, Tinseltown Rebelion, You Are What You Is, Sheik Yerbouti. A ze staroci to przede wszystkim jak zwykle powalająca, ponad 23 minutowa wersja The Torture Never Stops, ładnie zaśpiewane  Cosmik Debris, kapitalne Andy i specjalna wersja Buffalo Drowning Witch. Koncert otwiera, jak zwykle znakomite Chunga's Revenge, który na tej trasie został sztandarowym, rozpoczynającym koncert utworem. Zmiana następowała praktycznie tylko w chwilach, gdy zespół grał dwa sety jednego dnia i wówczas set drugi otwierał również znakomity Black Napkins. Oba te utwory to głównie solówki otwarcia, czyli mocne akcenty wieczoru. Frank wchodził wraz z zespołem na scenę i nie mówiąc nic zaczynał instrumentalny utwór, w trakcie którego grał kilkuminutowe solo. Solówka ta często świadczyła o formie mistrza, ponieważ jak zawsze improwizowana, dała świadectwo jego dziennej formy. Czasem męcząca, czasem powalająca, ale zawsze niepowtarzalna i za każdym razem inna. Kiedy kończył się utwór, Frank odkładał gitarę, przedstawiał zespół i zaczynał się rockowy show. Show, który robiła grupa znakomitych instrumentalistów ze Stevem Vai'em, Ray Whitem, Ike Willisem i Vinnie Colaiutą na czele.
  
  Polecam wszystkim lubiącym ładną rockową muzyczkę z przewagą ostrej awangardy.

  Konrad Niemiec wtorek, 28, luty 2012 23:00 Link do komentarza