1 komentarz

• 

  Jak każdy zwariowany kolekcjoner muszę czasem popełnić coś dla zajęcia miejsca na półce i posiadania. I tak w celu mania, a nie słuchania kupiłem za niemałe pieniądze jedną z ostatnich płyt Franka Zappy. Kupując ją wiedziałem co robię i wiedziałem, że będzie ona wyłącznie w celu mania. Po prostu mam ją i tyle. Jest ładna, fajne wydana - znów jak zwykle miły marketingowy chwyt (trójwymiarowa okładka) i dla mnie mało zjadliwa.
  Dnia 22 września 2011 roku światło dzienne ujrzała płyta Feeding The Monkies at Ma Maison. Wydana przez Zappa Family Trust dla Zappa Records.
  Jak to u Franka bywa, w wolnych chwilach tworzył w swoim zaciszu wiele różnych projektów, które kiedyś miały się doczekać swoich czasów. Zestaw utworów przygotowywanych w 1986 roku miał się znaleźć na nowym winylowym albumie Zappy. Z nie wiadomych przyczyn Zappa porzucił ten projekt i zostawił go w zbiorach swoich dzieł niedokończonych. Pierwotnie płyta miała się składać z 3 utworów i trwać około 39 minut. Kiedy Gail Zappa zdecydowała się wydać te utwory dołożyła jeszcze dwie inne kompozycje i płyta rozrosła się do ponad 50 minut.
  Pytanie czy to dobrze czy źle?
  Gdyby wyszła w 1986 roku może jakoś zostałaby przełknięta, bo i krótka i na fali powodzenia Jazz From Hell jakoś by się umiejscowiła. Teraz po latach jest to pozycja jak najbardziej zbędna. A dla mnie to już kompletnie nie zjadliwa. To w całości dzieło synclavierowe. Dla niektórych to muzyka do masowania ucha, a dla mnie to kompletnie rzecz niezrozumiała. Nie kocham tych synclavierowych klimatów, kiedy nie ma gitary, tylko różne dziwne dźwięki, pogłosy, świsty, szepty. Wszystko sterylne. Elektroniczne. Kompletnie nie dla mnie i jak myślę, nie dla wielu fanów twórczości Mistrza. Pozycja w słuchaniu - zbędna, w celu mania obowiązkowa.
  Jako ciekawostkę należy dodać, iż 28 sekundowy fragment utworu 'Worms From Hell' po raz pierwszy pojawił się jako podkład otwierający film Video From Hell z 1987 roku.

  Konrad Niemiec środa, 11, kwiecień 2012 20:23 Link do komentarza