1 komentarz

• 

  Po zakończeniu współpracy z Eno duet Cluster stworzył samodzielnie album. Jest on kompletnie inny niż poprzedni Soviesoso. Tamten był spokojny i regularny, bardzo ciepły. Panowie Dieter i Moebius postanowili wrócić trochę do korzeni, choć nie jest to aż tak radykalne jak pierwsze płyty. Grosses Wasser jest znacznie mniej regularny, choć nie stanowi totalnego randomu jak chociażby 71.
  
  "Avanti" - utwór bardzo zimny, nieregularny z brzmieniem w tle przypominającym pulsowanie sekwencera. Podobny klimat ma następny utwór "Prothese". Dopiero "Isodea" przynosi trochę uspokojenia, trochę wnosi wręcz mediewalnego klimatu. Nie jest to jednak taki spokój i eteryczny, atmosferyczny nastrój, jaki można spotkać na albumie Soviesoso. Ten dźwięk fortepianu kojarzyć się może z Florianem Fricke i jego Popol Vuh. "Breitengrad" - cichszy utwór, brak regularności przywodzi wcześniejszy "Prothese", wyczuwalne jest tutaj trochę niepokoju. "Manchmal" przynosi trochę uspokojenia z niemalże pastorałkowym brzmieniem, przypomina trochę "Isodea" pod względem klimatycznym. Tytułowy utwór "Grosser Wasser" otwiera powolna partia instrumentalna, która się następnie leniwie rozwija. A ta fortepianowa końcówka... no niemalże jak Popol Vuh. Jest jednakże niesamowicie nastrojowy, momentami wręcz oniryczny. Stanowi też nawiązanie do początków zespołu, choć podane w znacznie przystępniejszej formie.
  
  Kolejny ciekawy album Cluster. Zimniejszy niż Soviesoso czy Zuckerzeit. Bardziej atmosferyczny niż wyżej wymienione poprzednie próby zespołu. Nie jest to szczególnie żywiołowa muzyka, zatem nadaje się pod klawiaturę albo do refleksji. Z mojej strony 5/5.

  Edwin Sieredziński niedziela, 21, wrzesień 2014 16:25 Link do komentarza