1 komentarz

• 

  Wczesne solowe utwory Klausa Schulze zdradzają silną fascynację muzyką minimalistyczną i dronową. Nie inaczej jest na albumie Cyborg. Tutaj poza powtarzalnym brzmieniem organów pojawiają się partie na syntezatorze VCS3, nadające poszczególnym utworom bardzo przestrzenny charakter. Przypominać one mogą sprzężenia gitarowe w niektórych wczesnych utworach Pink Floyd czy też efekty zastosowane przez Tangerine Dream w utworze "Fly and Collision of Comas Sola" z albumu Alpha Centauri.
  
  W poszczególnych utworach zastosowano różne aranżacje. Raz jest więcej organów ("Synphara"), innym razem więcej syntezatorów ("Neuroengesang"), a jeszcze gdzie indziej nastrój budują partie orkiestrowe (jak w "Chromengel" czy "Conphara"). Mimo dronowego i minimalistycznego charakteru album wydaje się być różnorodny. "But Beatiful", bonusowy utwór, to jest już rzecz nieco odmienna, brzmienie bardziej jak z późniejszego albumu Timewind.
  
  Nie ma w sobie aż takiego monumentalizmu jak Irrlicht, jest cichszy, a przez to może wydawać się bardziej mroczny. Słucha się go jednak bardzo przyjemnie, a po kilku przesłuchaniach nadaje się spokojnie jako tło do pracy. Nie ma aż tak gęstej tekstury jak późniejsze płyty (chociażby wzmiankowany wcześniej Timewind), toteż nie jest również aż tak zajmujący.
  
  Bardzo ciekawa płyta, dla miłośników krautrocka oraz elektroniki pozycja obowiązkowa. Z mojej strony 5/5.

  Edwin Sieredziński sobota, 26, kwiecień 2014 15:54 Link do komentarza