Otwierający tegoroczny Ino-Rock Festival hipiersoniK to formacja młoda stażem, a poza tym nieco odstająca od progrockowej estetyki (choć, żeby było  jasne, do mainstreamu im jeszcze dalej). Ale zespołu tego nie tworzą  bynajmniej debiutanci – choćby Marcin „Hipiey” Babko – wokalista i tekściarz  zaprawiony w bojach na różnych polach muzycznego światka – jako dziennikarz,  wydawca, wreszcie muzyk. Krótko mówiąc – jeszcze jeden szaleniec Boży, który pcha wózek z polskim mocno niekomercyjnym rockiem do przodu. Ku  uciesze kilku innych szaleńców. Usiedliśmy sobie w kątku inowrocławskiego amfiteatru i pogawędziliśmy o jego drodze twórczej, wymarzonym zawodzie i przyjaźni z zespołem Hawkwind, która za kilka godzin miała być przypieczętowana wspólnym występem na scenie.

Rok 1977 -  w Londynie, w wieku zaledwie 29 lat w wypadku samochodowym tragicznie zginął Marc Bolan, słynny frontman i gitarzysta zespołu T.Rex. Artysta wracał do domu jako pasażer własnego samochodu, który tego dnia prowadziła jego partnerka życiowa, Gloria Jones. Obydwoje wracali pod wpływem alkoholu, z jednej z suto zakrapianych trunkami imprez śmietanki rockowej w Londynie. Gloria straciła panowanie nad samochodem podczas wymijania innego auta i uderzyła w drzewo. Marc Bolan zmarł. Ciekawostką jest, że Gloria Jones zginęła także w wypadku samochodowym około cztery lata później.

1. Time Rush

2. Illusion

3. All I Need

Marcin Bocheński – perkusja
Marcin Cieślik – gitara i wokal
Krystian Papiernik – gitara basowa
Michał Tarkowski – instrumenty klawiszowe.

Rok 2008 – odszedł jeden z najważniejszych muzyków w historii rocka progresywnego, Richard Wright, długoletni klawiszowiec Pink Floyd. Rick urodził się 28 lipca 1943 roku w Londynie. Był współzałożycielem Pink Floyd i głównym twórcą brzmienia zespołu, z którym występował właściwie zawsze, po za okresem „rewolucji Watersa”, która doprowadziła do rozpadu grupy na początku lat 80. Wright odszedł z zespołu nieco wcześniej w 1979 roku, po szeregu  nieporozumień z charyzmatycznym basistą, uważającym się za lidera zespołu. Do Floydów powrócił w 1987 roku, gdy Nick Mason i David Gilmour nadali zespołowi drugą tożsamość. Nagrał także dwa albumy solowe, a tuz po odejściu z Pink Floyd założył także formację Zee, z którym wydał tylko jeden jedyny album. Współpracował równocześnie z Davidem Gilmourem przy jego dokonaniach solowych. Zmarł wyczerpany długą chorobą, której powodem był rak. Jest postrzegany jako jeden z najwybitniejszych klawiszowców w historii rocka. Nie ma w tym ni krzty przesady, któż wyobraża sobie chociażby „Ciemną Stronę Księżyca” bez „The Great Gig In The Sky…"

Rok 1975 - Jak na ironię losu tego samego dnia, tyle że w 1975 roku zespół Pink Floyd wydał jeden ze swoich najwybitniejszych albumów, zatytułowany „Wish You Were Here”. Rick Wright także i na nim zagrał kilka niezapomnianych fragmentów instrumentalnych. Płyta do dziś jest postrzegana jako jedna z najważniejszych pozycji w historii rocka progresywnego. Jest to zarazem ostatni album Pink Floyd, w którego komponowaniu wziął udział Rick. Dużo do powiedzenia mieli także Nick i David, co za dwa-trzy lata powoli przestawało być regułą, bo władzę powoli przejmował Waters. Album był niejako hołdem dla byłego muzyka zespołu, Syda Barretta, który na skutek problemów z narkotykami oraz samym sobą musiał opuścić zespół w 1968 roku. Pozostali członkowie Pink Floyd zawsze uważali go z a wybitnego muzyka. Album ten był także niemałym problemem emocjonalnym dla muzyków. Po gigantycznym sukcesie „Ciemnej Strony Księżyca” zespół jednak potrafił udźwignąć ciężar gatunkowy i nagrać album z pewnością wybitny.
Podczas nagrywania tej płyty miało miejsce pewne, niezwykle ważne zdarzenie w historii zespołu. 5 czerwca 1975 roku, podczas sesji nagraniowej w studio pojawił się wspomniany Syd Barrett. Ciekawostką jest, że został początkowo nie rozpoznany, bowiem miał zupełnie ogoloną głowę oraz wydepilowane brwi. Ponadto były członek Pink Floyd bardzo przytył. W pierwszej chwili został przyjęty za członka sekty Hare Krishna. Muzycy, zaskoczeni sytuacją zagrali Sydowi kilka nowych utworów, o których muzyk wypowiedział się dość chłodno. Zgłosił także akces do współpracy, gdyby członkowie Pink Floyd widzieli taką potrzebę. Syd pojawił się wśród swych dawnych kolegów po raz pierwszy od pięciu lat, po czym wyszedł ze studia, by nigdy więcej nie pojawić się wśród pełnego składu Pink Floyd.

1. Gaza
2. Sounds That Can't Be Made
3. Pour My Love
4. Power
5. Montreal
6. Invisible Ink
7. Lucky Man
8. The Sky above the Rain

Steve (h) Hogarth / singer, backing vocals, keys, percussion
Mark Kelly / keyboards
Pete Trewavas / bass guitar, backing vocals
Steve Rothery / lead & rhythm guitars
Ian Mosley / drums

Rok 1950 – w Londynie urodził się Paul Kossoff, gitarzysta najbardziej znany z występów w zespole Free (lata 1968 – 1976). Nagrał także dwa albumy solowe oraz występował z mniej znaną formacją Back Street Crawler. Zmarł 19 Marca 1976 roku, mając zaledwie 25 lat i całą karierę przed sobą. Branżowy magazyn Rolling Stone sklasyfikował go na 51 miejscu top 100 najwybitniejszych gitarzystów wszech czasów.

Rok 1959 – w Kongsberg, w Norwegii urodził się Morten Harket, główny wokalista synthpopowej formacji A-Ha, z którą nagrał dziesiątki przebojów oraz wiele udanych albumów. Nagrał także cztery albumy solowe.

Rok 1944 – w Chicago urodził się Peter Paul Cetera, wokalista, autor tekstów, basista a także producent związany z formacją Chicago. Równocześnie muzyk poszczycić się może bogatą karierą solową. Pisze i tworzy także muzykę filmową oraz do programów telewizyjnych.

Rok 1954 – w Welwyn Garden City w Anglii urodził się Steven John Kilbey, główny wokalista i autor tekstów a także basista zespołu The Church. Uczestniczy równocześnie w nagraniach kilku innych, mniej znanych projektów muzycznych (min: Remy Zero czy Pocket).

Rok 1957 – w Nowym Jorku urodził się Vincent „Vinny” Appice, perkusista znany z występów z Black Sabbath, Dio oraz mniej znaną formacją Carmine Appice, założoną przez jego młodszego brata. Obecnie jest także członkiem zespołu Heaven and Hell. 

Rok 1961 – w La Mesa, w Kalifornii na świat przyszedł David Scott „Dave” Mustaine, założyciel, gitarzysta i wokalista zespołu Megadeth. Mustaine był także pierwszym gitarzystą zespołu Metallica, ale na skutek nieporozumień w zespole, których powodem były między innymi jego kłopoty alkoholowe, postanowił założyć własną kapelę. Wydarzenie to wzmogło ogromną rywalizację pomiędzy grupami Megadeth a Metallica, które przez kilka lat (głównie pierwsza połowa lat 80.) ścierały się o miano najważniejszego zespołu trash metalowego. Jest postrzegany jako jeden z najważniejszych muzyków sceny metalowej.

Rok 1952 – w Hamilton, w kanadyjskim stanie Ontario urodził się Neil Ellwood Peart, jeden z najwybitniejszych perkusistów w historii rocka progresywnego, znany przede wszystkim jako członek kanadyjskiego trio Rush. Do zespołu dołączył w 1975 roku. Od początku dał się poznać nie tylko jako znakomity technik, ale także i autor ciekawych tekstów, Neil Peart jest bowiem głównym 'tekściarzem' Rush. Przyznaje się do inspiracji takimi muzykami jak: Keith Moon czy John Bonham. Obok gry na perkusji Neil jest zapalonym motocyklistą; przemierzył m.in. bezdroża Afryki. Z wypraw tych muzyk zebrał szereg reportaży i fotografii, które umieścił w książce „The Masked Rider” (1996). Jest również autorem podręczników do gry na perkusji.

Rok 1943 – w Nowym Jorku na świat przyszedł Michael Steven Hartman, znany później pod pseudonimem Mickey Hart, w latach 1967– 971 oraz ponownie w latach 1974–1995 perkusista Grateful Dead. W swej bogatej karierze nagrał także kilka płyt solowych.

Rok 1953 – w Montgomery, w amerykańskim stanie Alabama urodził się Tommy Roland Shaw, gitarzysta znany z występów z zespołem Styx. W swej bogatej karierze ocierał się o formy hard rockowe oraz progresywne, występując z wieloma uznanymi artystami na scenach koncertowych.

01. Obietnice  (5:27)
02. Sara  (4:51)
03. Luna  (4:46)
04. Gniew  (5:43)
05. Fatima  (6:05)
06. Shangri-La  (3:56)
07. Schizofrenicus  (4:45)
08. Nostalgia  (5:31)
09. Eden  (4:38)
10. Lustra  (9:08)

Czas całkowity: 54:50

Adam Łassa  (vocals)
Krzysztof Pacholski  (keyboards)
Michał Sokół  (guitars)
Marcin Mak  (drums)

oraz:
Wojciech Burghard  (bass, Chapman Stick)
Karol Oparka  (acoustic guitar, piezo)