1 komentarz

• 

  Zimowa mroczna noc... wtedy poznałem tą płytę Art Zoyd. I jakże dobrze oddawała ona ówczesny nastrój. Taki bardzo w stylu wczesnych prób Univers Zero. Nie ma co się dziwić, ponieważ skład tych zespołów się wówczas przeniknął. Daniel Denis zagrał na perkusji w Musique pour l'Odyssee, a Thierry Zaboitzeff na wiolonczeli w albumie Ceux du Dehours. Wyjaśniałoby to również pojawienie się Art Zoyd na drugim festiwalu Rock in Opposition w Lozannie.
  
  Stylistyka tej płyty Art Zoyd jak i jej klimat zbliżone są do tego znanego z Univers Zero; mroczny klaustrofobiczny. Tak samo te środki wyrazu, wyraźny ukłon w stronę współczesnej muzyki kameralnej. Nie mniej jednak ten album zwiastuje przyszły kierunek rozwoju Art Zoyd. Poszedł on w stronę bardziej minimalistycznej muzyki, momentami jest wręcz atmosferyczny, ambientowy. Podciągnąć go można wręcz pod dark ambient - cóż, jeśli czyniono to z lżejszymi i mniej klaustrofobicznymi utworami Amber Asylum, to czego nie miano by tego uczynić w przypadku drugiego albumu Art Zoyd. Album stanowi jednocześnie akustyczny eksperyment zbliżający go do wzmiankowanego wyżej Univers Zero, również do muzyki klasycznej. Stanowi również zwiastun póżniejszych prób Art Zoyd, już z włączeniem elektrycznych i elektronicznych instrumentów.
  
  Arcyciekawa płyta, choć nie na każdy dzień. Mroczny nastrój może przybijać nieco bardziej wrażliwych słuchaczy, choć nie jest to płyta bardzo emocjonalna, nie oddziałuje tak mocno jak Heresie. Z mojej strony 5/5.

  Edwin Sieredziński wtorek, 16, wrzesień 2014 00:34 Link do komentarza