1 komentarz

• 

  Art Zoyd obok Univers Zero ma opinię klasyki Rock in Opposition. Dołączył jednak doń dopiero po drugim festiwalu w Lozannie. Wówczas musiał podłapać trochę nowych elementów - między innymi od wymienionego wyżej Univers Zero czy Art Bears, zespołu wywodzącego się od innej legendy undergroundu w postaci Henry Cow. Zaowocowało to niezwykle ciekawym albumem, na pewno lepszym niż poprzedzające go "Simphonie pour le jour ou brurelont les cites" czy "Musique pour l'Odyssee". Tak powstał Phase IV.
  
  Jest on w porównaniu z poprzednimi długi, zawiera również zdecydowanie bardziej rozbudowane kompozycje. Art Zoyd inkorporował tam dużo elementów od Henry Cow - zwłaszcza wyczuwalny jest "Legend" - oraz Univers Zero, te najróżniejsze dysonanse. Gra na fortepianie może przywołać również pewne elementy Magmy. Niektóre utwory jak "La Nuit" mają bardziej minimalistyczny charakter. Z kolei w "Etat d'Urgence" można wyczuć wiele elementów zbliżonych do Henry Cow. "Chemins de Lumiere" to wieloczęściowa suita, gdzie można się z kolei dopatrzeć elementów Univers Zero. Widać jak złożone były inspiracje tego albumu - jazz-rock, zeuhl, osiągnięcia innych grup w obrębie ruchu RiO. Jeśli chodzi o instrumentarium, obserwować to można typową dla Art Zoyd kombinację instrumentów elektronicznych, elektrycznych i akustycznych.
  
  Phase IV różnorodnością zawartych w nim rozwiązań antycypuje album Berlin, dzieło, które można uznać za opus magnum ekipy Zaboitzeffa i Hourbette'a.
  
  Album ma niewątpliwie mroczną wymowę. Ale cóż, poradzić, skoro twórcy prezentowali ten typ wrażliwości. (Nie ma też, co ukrywać, że ogólnie wiele dzieł wybitnych jest mrocznych i pobudzających do smutnych refleksji). W wielu utworach wyczuwalna jest duża doza podskórnego niepokoju. (Jeśli ktoś wgłębił się jednak w Rock in Opposition, to na nim szczególnego wrażenia już to nie robi). Może to odrzucić osoby chcące poznać twórczość Art Zoyd. Nie jest to album, od którego należałoby zacząć przygodę z tym zespołem. Lepiej sięgnąć po Berlin czy baletowy Le marriage du ciel et de l'enfer. Phase IV niewątpliwie jest dziełem wybitnym, lecz na początek się - z punktu widzenia przeciętnego słuchacza, różne są preferencje indywidualne - się nie bardzo nadaje. Choć recenzję tą pisze człowiek, który np. przygodę z Univers Zero zaczął od Heresie, a potem spokojnie dał radę z innymi albumami Rock in Opposition.
  
  Nie zmienia to jednak faktu, że mamy tutaj do czynienia z dziełem wybitnym. Duch towarzyszący prog rockowi zmierzający do stworzenia rzeczy, jakich wcześniej świat nie widział, nie umarł wraz ze zmierzchem świetności anglosaskich klasyków. Znalazł on kontynuatorów w obrębie swoistych katakumb muzyki progresywnej jak grupy Rock in Opposition. Zespoły takie jak Art Zoyd, Univers Zero czy Aksak Maboul są tutaj najlepszym przykładem. Warto też poza tym zwrócić uwagę, że w obrębie kontynentalnego awangardowego rocka też się dużo działa; na Wielkiej Brytanii świat się nie kończy.
  
  5/5.

  Edwin Sieredziński niedziela, 21, wrzesień 2014 15:05 Link do komentarza