1 komentarz

• 

  Trudno ocenić tę płytę. Debiut Andrzeja Mierzyńskiego (przydomek Andymian przybrał dopiero przy następnym albumie) powstał w zasadzie przypadkiem, po długoletnim rozbracie twórcy z muzyką. Pan Mierzyńki został właścicielem starego Rolanda i... nawet się nie obejrzał, kiedy zaczął komponować. Czyli 'Archipelag wyobraźni', choć brzmiący ubogo w porównaniu z kolejnymi dziełami Andymiana, należy rozpatrywać jako płytę powstałą z potrzeby serca.
  
  Ogólnie rzecz biorąc, albumu słucha się przyjemnie. To klimatyczne, dość transowe granie, które najlepiej sprawdzi się wieczorem. Sęk w tym, że ta transowość nie była chyba zamierzeniem autora. Skoro, zgodnie z tytułem, każdy utwór to osobna wyspa, to poszczególne kompozycje powinny się czymś od siebie odróżniać. Tymczasem niedostatki sprzętowe mocno ujednolicają brzmienie całości. 'Archipelag...' to niewątpliwie płyta z potencjałem, który z przyczyn obiektywnych nie został wykorzystany. Bo ładne momenty tu znajdziemy, a jakże! Weźmy 'Wyspę drugą', której wstęp jako żywo przywodzi na myśl zachód słońca nad jakimś tropikalnym atolem. Albo ciekawie 'bulgoczące' klawiszowe wstawki w 'Wyspie trzeciej'. 'Wyspa Piąta' ma miłą dla ucha, rozlaną melodię. 'Dziewiąta' - urzeka hipnotyczną, trochę mroczną aurą. Ale też trudno nie zauważyć na pierwszy rzut ucha ile zyskałyby te kawałki gdyby artysta dysponował większymi środkami. Muzyka elektroniczna jak żadna inna uzależniona jest od bazy sprzętowej. W zasadzie jedynym utworem, który nie prosi się o inne opracowanie jest 'Wyspa dziesiąta' - świetna taka, jaka jest.
  
  'Archipelag..', jak pokazały późniejsze dokonania Andymiana, okazał się tylko szkicownikiem, wstępem do dalszej działalności. Dlatego jego braki można twórcy wybaczyć. Co nie zmienia faktu, że chętnie usłyszałbym 'Archipelag Revisited', nagrany ponownie. Szkoda byłoby zawartych na albumie dobrych pomysłów. 3/5.

  Paweł Tryba czwartek, 08, październik 2009 20:56 Link do komentarza