1 komentarz

• 

  Recenzji najświeższego dwupłytowego wydawnictwa Andymiana ciąg dalszy. O ile opisywana niedawno Bezsenność Anioła była czymś nowym w dorobku Andrzeja Mierzyńskiego dzięki wykorzystaniu wokalu jego małżonki Elżbiety, o tyle Spirit - Escape from Civilization to już Andymian, rzec by można, klasyczny. Żadnego robienia oka do mainstreamowego odbiorcy (od tego mamy drugą płytę zestawu), raczej ukłon w stronę kanonu wyznaczonego przez Tangerine Dream, Klausa Schulze i w ogóle wszystkich elektroników, którzy przedkładali raczej atmosferę nad chwytliwe melodie. Jak zwykle w takich przypadkach jest to muzyka dla tych, którzy mają czas się w nią wsłuchać, zatopić w serwowany przez muzyka trans. Może to właśnie jest powód stopniowego wyrugowywania el-muzyki z mediów, nawet tych niegdyś jej przyjaznych (tak, piję do szefostwa Trójki!) - kto ma dziś ten najcenniejszy luksus, czas dla siebie?
  
  A propos czasu - wydaje się on być jednym z istotnych elementów konceptu Spirit. Tym razem Andymian nagrał album opowiadający o narodzinach i kresach różnych cywilizacji na przestrzeni dziejów. Cywilizacje mają według olsztyńskiego twórcy swoje duchy-emisariuszy (Kto wie, może historia jest odbiciem ich spotkań?). Ale czy od cywilizacji można uciec? Tę kwestię twórca pozostawia otwartą, a ja, odbiorca, chwilami nie miałbym nic przeciwko temu. Tyle, że mam już swoje lata i w cuda nie wierzę, zamiast więc marzyć po próżnicy zanurzę się w chwilową przynajmniej ucieczkę, jaką zapewnia Spirit.
  
  W porównaniu z dotychczasowymi, muzycznie dość jednorodnymi albumami Andymiana ten jawi się jako najbardziej różnorodny. Dotychczasowe płyty pana Mierzyńskiego były monolitami. Kompozytor miał pomysł na klimat, na brzmienie i konsekwentnie rozbudowywał go w poszczególnych cyklach utworów. Tym razem muzyka dość mocno zmienia się w poszczególnych kompozycjach, a nawet w trakcie ich trwania. Posłuchajcie choćby Through the Centuries - Myths and Prophecies. Fantastyczny wstęp - dynamiczny i na swój sposób wielce przebojowy, jakby Andymian zgłaszał akces do synth popu, następnie statyczna, podniosła część środkowa i sekwencyjny finał. Spirit Whisperer oparty jest na dość zdecydowanym, jakby plemiennym rytmie, ale już warstwa rytmiczna Through the Centuries - Legions of Stone Statues jakby trochę triphopowa. W Rendez-Vous on the Edge of the Worlds typowe el-brzmienia przeplatane są klawiszowymi pasażami mającymi coś z muzyki dawnej, w Escape from Civilization mamy próbkę ambientu, a Ruins of Memory and Tombs of Glory ma fajny psychodeliczny smaczek. Sporo różnych klimatów użył tym razem Andymian, ale stworzył z nich ciekawą całość, której kształt zaczyna się dostrzegać dopiero po kilku sesjach z albumem.
  
  Kolejna płyta w stylu Andymiana i z jego znakiem jakości. Kto polubił poprzednie wydawnictwa Andrzeja Mierzyńskiego polubi i to, a kto nie polubił - niech się wsłucha w Bezsenność Anioła, a potem zapozna się ze Spirit. Może zmieni mu się punkt widzenia? Może to i lepiej że muzyk wydał te płyty razem? W ten sposób pokazał się z dwóch - bardzo różnych - stron. Mocna czwórka za tę połówkę całości.

  Paweł Tryba niedziela, 09, styczeń 2011 16:14 Link do komentarza