1 komentarz

• 

  Gdy zacząłem słuchać tego albumu natychmiast przyszło właściwe skojarzenie. Nastąpił zwrot w stronę półki z płytami. Wyjąłem tę, która emocje jako pierwsza przekazała w takim natężeniu. Oczywiście, myślę o Over. Och, jakież podobieństwa między tymi płytami. Obie z najlepszymi tekstami Hammilla. W zasadzie dominuje gitara akustyczna. Trochę partii skrzypiec, saksofonu. Cudowne pieśni. O ile na Over Hammill pisze teksty z perspektywy nieudanego związku, o tyle na Clutch jako doświadczony mędrzec, opisujący i komentujący trudne sprawy. Jedna pieśń (podobnie jak This Side of The Looping Glassna Over) w bogatszej aranżacji (Once You Called Me). Autumn z Over ma z kolei swoją kontynuacje w postaci Once You Called Me. O ile Autumn to gorzka kompozycja, bardzo smutna, o tyle druga jest bardziej nostalgiczna. Hammill porusza na płycie również inne ważne tematy (zaburzenia odżywiania - bulimia, jadłowstręt - w Skinny; pedofilia - w Just a child). W swoim prywatnym języku nazywam Clutch - Over 2. To nie płyta na codzienne słuchanie. Wielki album. Jeden z najlepszych w bogatej dyskografii Petera Hammilla.

  Ryszard Kujawski niedziela, 19, październik 2008 23:34 Link do komentarza