1 komentarz

• 

  Ingranaggi della Valle - "In Hoc Signo" to kolejna zdumiewająco dobra płyta z Italii. Młody zespół powstał z zamiarem odtworzenia dźwięku i atmosfery historycznego Złotego Wieku, czyli magicznych, włoskich lat 70-tych, by tworzyć własną muzykę otwartą na fuzji, muzyki progresywnej i etnicznej z silnymi wpływami jazz-rocka. Wytoczyli ciężką artylerię klawiszową typu Hammond B3, Mellotron M400, Fender Rhodes Mk II, Minimoog, Minimoog Voyager, Korg MS20, Elka SYNTHEX Jen SX1000, Clavia Nord Stage Wersja B , do tego dołożyli bębny, Nagara, gatham, tybetańskie dzwonki, inne instrumenty perkusyjne i konnakol , poza tym skrzypce, flet, no i oczywiście klasykę, czyli gitary, bas i perkusję. Taki zestaw budzi respekt, ale jak wiemy – instrumenty same nie grają. Ci goście to jednak ekstraklasa. Górna półka. Ale jakby komuś tego było mało , to zaprosili sobie jeszcze innych fachowców typu Mattias Olsson (Anglagard) lub David Jackson (VDGG)… Co z tego wyszło? Tak jak wspomniałem na wstępie – zdumiewająco dobra płyta. 11 utworów, prawie 64 minuty muzyki… Zaskakuje nas non stop, a to ciekawym rytmem, a to płynnym przejściem z pięknego progresu do klasycznego fusion (momentami nawet mamy „odloty” free…) , a to pięknymi solówkami, (klawsze i gitara), a to wspaniałymi partiami skrzypiec fletu… Cekawostką jest fakt, że na zazwyczaj mocno krytycznym portalu ProgArchives aż 37 procent słuchaczy umieściło tą płytę w najwyższej kategorii -„arcydzieło progresywnego rocka” , dzięki czemu Włosi leją na pysk całą czołówkę europejskiego neo-proga…. Tak więc polecam te dzwięki wszystkim amatorom dobrego, starego progresu, zwłaszcza tym zalotnie zerkającym w kierunku jazz-rocka, natomiast dla wielbicieli starej włoszczyzny – absolutny MUS i frajda jednocześnie… oczywiście jak zwykle moim, cholernie subiektywnym zdaniem…

  Aleksander Król czwartek, 17, październik 2013 15:07 Link do komentarza