1 komentarz

• 

  Agora. Włoski rock symfoniczny wyodrębnił się ze światowego jako oddzielny podgatunek dzięki swojej wysokiej jakości i oryginalności. I ciągle przez to zapominamy, że nie tylko rockiem symfonicznym italiańce weszły do światowego kanonu. Był jeszcze jazz-rock….. W okresie Złotej Ery działało tu kilka zespołów , których wpływ na rozwój gatunku był równie ważny. Jednym z nich była kompletnie zapomniana Agora (oczywiście nie mająca nic wspólnego z naszym pseudo-koncernem prasowym…). Grupa „wystartowała” fenomenalną „Live In Montreaux” w 1975 roku. Trzeba być naprawdę dobrym , żeby się jako debiut zaprezentować koncertem. Byli dobrzy. A po roku dołożyli „studyjniaka” - „Agora2” i o ile pierwszą płytą zachwycili całe Włochy , to drugą rzucili na kolana cały świat. Porównywani do Water Raport i Soft Machine , a także do rodzimej Perigeo zrobili furorę w Japonii, Ameryce Południowej, i na Zachodzie, u nas pozostając niemal kompletnie nieznanymi. Ech, kraju mój ojczysty… smutek człowieka ogarnia ile piękna i sztuki umknęło nam bezpowrotnie przez totalną durnotę naszych władz i desydentów medialnych. A jak się rozejrzę to widzę że niewiele się zmieniło od tamtych czasów – jeśli już to na gorsze. A Agora2 ? 6 utworów, lekko ponad 40 minut muzyki. Wspaniałego, niemal majestatycznego , wczesnego , klasycznego jazz-rocka , miejscami przypominającego również….nasze Laboratorium z najlepszego okresu. Wspaniała płyta, której dzwięki ucieszą każdego wielbiciela surowizny z tamtego okresu a fanów gatunku wzruszą do łez…. Oczywiście jak zwykle moim, cholernie subiektywnym zdaniem…..

  Aleksander Król środa, 27, luty 2013 21:07 Link do komentarza