1 komentarz

• 

  Coś się kończy, coś zaczyna. Wokalistka Katarzyna Sobkowicz-Malec, gitarzysta Leszek Jarzębowski oraz klawiszowiec Krzysztof Malec to byli członkowie zespołu Albion. Obecnie tworzą grupę o nazwie Noibla, która w tym roku wydała debiutancki album ”Hesitation”, nakładem krakowskiej wytwórni Lynx Music. Historia toczy się dalej.
  Skojarzenia z Albionem są dość oczywiste, choćby ze względu na głos wokalistki, ale są pewne różnice. Utwory Noibli są nieco krótsze, bardziej zwarte i skonsolidowane, z mniejszym rozmachem, jednak nie pozbawione urokliwej atmosfery. To ona jest absolutnie największym atutem obecnego wcielenia trojga muzyków. Sielski, momentami melancholijny, nostalgiczny klimat unosi się nad tym wydawnictwem i miękko otula nas ciepłym kocykiem. Choć całość bardziej kojarzy się z kocykiem, na którym można usiąść na łące albo w innym lesie w ciepły dzień i bezrefleksyjnie gapić się na chmury. Nic więcej nie będzie potrzebne. W taki nastrój wprawia ten album. Całkiem nieźle, prawda?
  Cała płyta „Hesitation” utrzymana jest w podobnej, stonowanej stylistyce. Piosenki (śmiało można użyć tego określenia) zostały okraszone rozmarzonymi melodiami oraz różnorodnymi środkami stylistycznymi ubarwiającymi poszczególne kompozycje. Bogactwo aranżacyjne robi wrażenie, przede wszystkim pastelowo brzmiące klawisze Krzysztofa Malca, natchnione solówki gitarowe Leszka Jarzębowskiego oraz dźwięki instrumentów dętych (obój, saksofon). Album brzmi bardzo spójnie, a podejście kompozytorskie jest konsekwentne, niestety nie zawsze jest równo, a ostatnie dwie kompozycje wytracają nieco impet i nużą. Nie mniej, na płycie można wyróżnić kilka bardzo udanych utworów. Moje ulubione to wprowadzający w nastrój, pierwszy w zestawie „Faux Pas”, przebojowy „Atlantis” ze świetną melodią i refrenem oraz dynamiczny „Cistercian Bell”.
  Nie będę ukrywał, że Noibla podoba mi się przede wszystkim ze względu na muzykę. Z różnymi wokalistami jest tak, że jednym się podobają, innym niekoniecznie. Mnie niestety głos Pani Katarzyny nie do końca przekonuje, ponieważ uważam, że trochę brakuje jej mocy i charyzmy. Mimo to, jej barwa pasuje do tej delikatnej i przyjemnej muzyki, po pewnym czasie można się do niej przyzwyczaić. Podobnie jest z angielskimi tekstami, które są dość toporne i dla mnie nie zawsze zrozumiałe (zdecydowanie nadużyto słowa „misty”).
  Debiutancki album Noibla to delikatny, klimatyczny rock neoprogresywny w kobiecym wydaniu. Nie jest to wyłącznie propozycja dla fanów Albion. „Hesitation” spodoba się przede wszystkim miłośnikom lekkiej muzyki, przy której można odpocząć, odprężyć się, podumać i oddać się refleksji. Największy nacisk postawiono na klimat i budowę nastroju oraz wielobarwne, bogate aranżacje. Muzycy uniknęli przepychu i napuszenia, ale czasem brakuje większego pazura, momentami te piosenki snują się i mogą uśpić. Fani adrenaliny nie mają tu czego szukać, ale niepoprawni romantycy z przyjemnością posłuchają swoich bratnich dusz, bo to szczera muzyka, tworzona z serca.
  Gabriel „Gonzo” Koleński

  Gabriel Koleński czwartek, 26, kwiecień 2018 21:25 Link do komentarza