1 komentarz

• 

  W roku 1974 na monolicie Złotej Ery Włoskiej Sceny progresywnej pojawiły się pierwsze pęknięcia. Następny rok przyniósł początek Ery Zmierzchu. Ale to właśnie wtedy 'wystartowała' fantastyczna grupa Maxophone wydając swój jedyny album pod takim samym tytułem. Dzięki takim płytom ten okres nazwany był Erą Zmierzchu a nie Erą Katastrof Muzycznych. Śmiało można powiedzieć, że to jedna z najlepszych płyt sympho-rocka w historii gatunku i oczywiście jedna z najlepszych progresywnych płyt włoskich. Niezwykła sprawność muzyków i nietypowe instrumenty (flety, obój, horn, klarnet i wibrafon) sprawiły że zespół natychmiast 'wyróżnił' się brzmieniem. A muzycznie? To kierunek który drążyły takie potęgi jak ELP, King Crimson, Gentle Giant, PFM, lub Banco. 8 utworów. Aż 50 minut muzyki. Muzyki nawiązującej do korzeni włoskiego proga, ale zagranej już niemal współcześnie, co jednoznacznie pokazuje potęgę włoskiej sceny progowej i na 'wyprzedzenie' swojego czasu... Płyta jest bardzo melodyjna, wydana w dwóch wersjach - włosko i anglojęzycznej. Te dzwięki polecam jak zwykle amatorom włoszczyzny, a wersję angielską - wszystkom cierpiącym na 'brak tolerancji językowej'....

  Aleksander Król czwartek, 17, listopad 2011 12:45 Link do komentarza