1 komentarz

• 

  Jednym z muzycznych skarbów skarbów, które udało mi się upolować w przepięknym włoskim Cavaleze (Dolomity) była nieco tajemnicza płyta z 1973 r. pt 'Zarathustra' włoskiej kapeli Museo Rosenbach. Pozycja w tamtych czasach (1989 rok) niemal mityczna, absolutnie nie do zdobycia za żadne pieniądze. Szczęśliwcy którzy ją gdzieś słyszeli na samo wspomnienie anielsko wzdychali i pędzili do baru by ukoić swój żal z powodu nieposiadania jej w swoich zbiorach... To mnie mocno ukierunkowywało w poszukiwaniach, ale cóż z tego skoro sami Włosi tego nie znali - objechałem całe Włochy, pół Francji, Hiszpanię i nie trafiłem nawet na ślad tej płyty. Dopiero w maleńkim sklepiku w Dolomitach znalazłem takie rzeczy że o mało nie oszalałem... Wracając do kapeli i muzyki - ABSOLUTNA REWELACJA ! To jedna z trzech najlepszych płyt włoskiej sceny progresywnej. I nie tylko włoskiej. Od pierwszej minuty - absolutnie genialna muzyka, przepiękny, fragmentami monumentalny rock symfoniczny w perfekcyjnym wykonaniu , bez słabych punktów. Tytułowa suita to 20 minut fenomenalnych popisów klawiszy i gitary, cudownych melodii i kapitalnych kompozycji (5 części). Z reguły jest tak, że jeśli na stronie A winyla znajdowała się jakaś suita, to na stronie B były tzw 'wypełniacze czasu', czyli utworki lżejsze. Ale nie tu... Tu mamy nadal kapitalny progresywny odjazd. Museo Rosenbach to pięciu ludzi - cztery instrumenty i wokal. Każdy - perfekcja. Wsłuchajcie się przy kolejnym przesłuchaniu co ci goście grają - każdy z osobna... Coś niesamowitego. A jakiego geniuszu trzeba było żeby to tak połączyć... Tej muzyki nie da się do czegoś porównać - znając cały europejski progres można się narazić ortodoksom twierdząc że przy nich Genesis grają jak ubodzy krewni, Emerson to szkółka niedzielna, King Crimson - fajne, ale za proste... To oczywiście żart, ale... Posłuchajcie, a potem sami oceńcie. W moim przekonaniu 10/5

  aleksander król środa, 19, styczeń 2011 15:24 Link do komentarza