1 komentarz

• 

  Włoski rock symfoniczny rodził się gdzieś koło roku 1970, rozkwitał w latach 1971-1976. Potem nastąpił zmierzch. Ten zespół wystartował w momencie gdy rock symfoniczny umierał. Nagrał jedną, jedyną płytę i również odszedł w niebyt... (po latach ukazała się jeszcze płyta koncertowa, również z 1977 roku, oraz próba reaktywacji 21 lat pózńej). I znów trzeba zacząć: kolejna zapomniana perełka.... Piękna płyta, muzycznie oscyluje pomiędzy Banco, PFM, Yes, Genesis i Camel. Tradycyjnie osoby cierpiące na 'niestrawność językową' będą miały problem z przełknięciem wokalu, ale czwarte-piąte podejście do słuchania tego albumu z reguły 'uodparnia' i można już bez przeszkód żeglować wraz z zespołem po cudownych bezbrzeżach włoskiego symfonika... Osiem utworów, 54 minuty muzyki. Utrzymanej w kanonie włoskiej klasyki Ery Zmierzchu, bazującej na podwójnych klawiszach i podwójnej gitarze, opartej na melodyjnym (głównie za sprawą pięknego fletu) i w większości spokojnym rocku progresywnym. Fragmenty wspaniałe, fragmenty porywające, fragmenty piękne... To jedna z piękniejszych i spokojniejszych włoskich płyt tamtego okresu. Przez wielu fanów ProgArchives uważana za arcydzieło (57%), przez wielu kochana.. Tradycyjnie w Japonii i w Argentynie - szaleństwo. I również tradycyjnie - w Polsce słyszeli o niej tylko maniacy i dinozaury. A szkoda. Polecam wszystkim fanom włoszczyzny i spokojnego proga końcówki lat 70.

  Aleksander Król środa, 13, lipiec 2011 18:41 Link do komentarza