1 komentarz

• 

  Osanna… Wielka legenda Włoskiego Rocka Symfonicznego, grupa z kanonu Włoskiej Złotej Ery, często określana jako czwarta z tzw „Wielkiej Trójcy”. Tuż za Banco, PFM i LeOrme. Napisano już tysiące recenzji tej płyty i nie trafiłem na ani jedną negatywną. I słusznie, bo to mały klejnot włoskiego rocka progresywnego. Mamy tu wszystko – od hard rocka do folku, przez jazz rock , blues i muzykę eksperymentalną… Wszystko przyprawione do smaku progresem i cudownym fletem, który wkrótce stał się niemal znakiem rozpoznawczym Osanny. W 1971 roku jeszcze dokładnie nie wiedzieli w jakim kierunku chcą dalej iść, ale jednego byli pewni – że będzie to muzyka ambitna, a nie pioseneczki, które królowały wówczas na włoskich listach przebojów. Album był olbrzymim sukcesem i sprawił że przez jakiś czas byli uważani za włoski numer 1.
  Banco, Premiata i LeOrme odpowiedziały dopiero po roku…
  9 utworów, 38 minut muzyki. Muzyki zaliczanej do absolutnej czołówki Złotej Ery, pełnej kapitalnych pomysłów, połamanych rytmów i niezłych solówek. Muzyki z której całymi garściami czerpały swoje natchnienie grupy „drugiej fali”… Nie jest to łatwa muzyka, a wręcz przeciwnie – wymagająca od słuchacza naprawdę wielkiego skupienia. Były to „dziewicze” czasy rodzącego się progresu i taka jest ta płyta – pioniersko surowa, miejscami nieokiełzana, ale miejscami również nieziemsko piękna… Polecam wszystkim wielbicielom trudnych, surowych dźwięków z początku lat 70-tych. A dla amatorów włoszczyzny – Biblia, Koran i Tora w jednym , czyli jazda absolutnie obowiązkowa… Oczywiście moim, jak zwykle cholernie subiektywnym zdaniem…

  Aleksander Król piątek, 16, listopad 2012 20:20 Link do komentarza