1 komentarz

• 

  Zespół powstał w Neapolu w 1970 roku i posiadał dwa wcielenia. Po pierwszym, poza paroma entuzjastycznymi recenzjami z koncertów nie pozostał żaden ślad. Po drugim zaledwie jedna, jedyna płyta. Założycielami byli klawiszowiec i wokalista Lino Vairetti, grający na instrumentach perkusyjnych wokalista Massimo Guarino i klawiszowiec Gianni Leone. Właśnie odejście tego ostatniego do IL BALLETO DI BRONZO spowodowało rozpad grupy, co jednak zbytnio nie zmartwiło pozostałych muzyków bo... założyli supergrupę OSANNA. Citta Frontale nie została formalnie rozwiązana, lecz 'uśpiona' i czekała na swój czas. Ten czas nadszedł po czwartej płycie Osanny, w 1974 roku. W 1975 roku ukazał się ich jedyny album 'El Tor' z następującym składzie: Lino Vairetti (wokal, gitara, melotron, harmonijka), Gianni Guarracino (gitara, syntezator, wokal), Enzo Avitabile (saksofon, flet, wokal), Paolo Raffone (instrumenty klawiszowe), Rino Zurzolo (bas), Massimo Guarino (perkusja, wibrafon, wokal) - trzon Osanny i muzycy zaprzyjaźnieni... Siłą rzeczy brzmienie musiało być zbliżone do Osanny. A muzyka? To mieszanka włoskiego rocka symfonicznego z folklorem śródziemnomorskim i elementami fusion. 'El Tor' to album koncepcyjny (przez niektórych krytyków określany nawet jako rock-opera) inspirowany epidemią cholery która zaatakowała Italię w 1973 roku. 'El tor' to była nazwa szczepu śmiercionośnej bakterii, która w tak dramatyczny sposób przeszła do historii, ale teksty nie dotykają ludzkich dramatów, tragedii i śmierci, tylko negatywnych postawy ludzkich, piętnują potworną znieczulicę i chęć zarobienia na wszystkim, nie wyłączając epidemii (skąd my to znamy...?). Poważne tematy, jednak muzyka zdecydowanie lżejsza. Romans z folkiem sprawił, że poza doskonałymi fragmentami czysto-progresywnymi, gdzie głównymi instrumentami prowadzącymi są znakomity flet i doskonały saksofon, ciężar całości wyraźnie zelżał. Podobnie jak New Trolls grupa zalotnie puszczała oko w kierunku ambitnego popu, nie zapominając całe szczęście o swoich progresywnych korzeniach. Album przeszedł bez echa, publiczność spodziewała się kontynuacji dużo ambitniejszej i progresywnej Osanny była zawiedziona, krytyka również... Wobec takiej reakcji rynku grupa niedługo po swojej pierwszej i ostatniej trasie koncertowej zakończyła działalność. Tym razem definitywnie. A szkoda, bo wbrew wszystkiemu - to dobra płyta. Osiem utworów, 44 minuty muzyki. Bardzo zróżnicowanej, świetnie zagranej z bardzo dobrym wokalem. Ich nieszczęściem paradoksalnie był skład - muzycy Osanny MUSIELI grać jak Osanna, nie do pomyślenia było żeby zagrali coś innego. A oni się odważyli. Puszczałem tę płytę niejednokrotnie przyjaciołom nie informując ich o składzie - podobała się. Miesiąc lub dwa potem, powtarzałem zabieg podając skład i historię - już było znacznie gorzej. Czyli klątwa działa nawet po 35 latach... Upierając się, że to dobra płyta polecam ją wszystkim kochającym starą włoszczyznę a dla miłośników Osanny - tym razem nie mus tylko pokorna prośba - posłuchajcie bez uprzedzeń.

  Aleksander Król czwartek, 10, marzec 2011 19:32 Link do komentarza