1 komentarz

• 

  1973 rok. Szczytowy okres Złotej Ery. Na włoskiej scenie rockowej powstają wspaniałe płyty które przejdą do kanonu rocka progresywnego. ACQUA FRAGILE, ALPHATAURUS, AREA, BANCO DEL MUTUO SOCCORSO, CAMPO DI MARTE, GARYBALDI, LE ORME, MUSEO ROSENBACH, PREMIATA FORNERIA MARCONI i parę innych grup wydaje swoje największe dzieła. I jednocześnie gdzieś tam w tle w małych wytwórniach rodzą się prawdziwe perły włoskiego proga które jednak ze względu na ogromną ilość znakomitych płyt płyt grup pierwszej ligi wydanych w tym roku, nie miały szans się 'przebić'... Takim zapomnianym skarbem jest Io Uomo - jedyna płyta grupy RICORDI d'INFANZIA. Zapomnianym do tego stopnia że nie znamy nawet składu... Znów wielki pokłon Japończykom że odgrzebali, zremasterowali i wydali. Co prawda w mikroskopijnym nakładzie ale jednak... Płyta jest zdominowana przez fantastyczne riffy gitarowe i orgie hammondów.. Pozostawili po sobie jedynie 33 minuty muzyki. 8 utworów. Świetnych. Bez słabych punktów. No ale tak się grało w 1973 roku... Zmiany tempa, zmiany nastroju, doskonałe solówki, szaleństwo klawiszowe i sekcja wgniatająca w glebę.. Mocno połamane rytmy. Fragmentami brzmią jak Purple z Emersonem. A każde solo piano rzuca na kolana..Piękna, zapomniana muzyka...
  Polecam oczywiście wszystkim miłośnikom włoszczyzny i fanom staroci..

  Aleksander Król piątek, 20, maj 2011 08:31 Link do komentarza