1 komentarz

• 

  To ostatni album grupy wydany 'w epoce'. Niestety, niewiele dobrego można o nim napisać. Czuć, że są 'na zakręcie'. Fajne fragmenty klasycznego rocka symfonicznego mieszają się z błahymi kawałkami w stylu, przepraszam za wyrażenie - pop... Sześć utworów, jedynie 30 minut muzyki. Osobiście traktuję tę płytę jako maxi-singiel, brutalnie wycinając popowe obrzydlistwa. Wówczas jest znacznie lepiej. Nie jest to jednak płyta, która przekonała by jakiegokolwiek sceptyka do 'nawrócenia się' i pokochania włoskiego proga, jest to raczej pozycja wyłącznie dla 'kolekcjonera-filatelisty'...
  
  Tak na dobrą sprawę jedynie pierwszy utwór, pięciominutowy Rapsodia di Radius nawiązuje stylem i klasą do poprzedniej płyty, wyraźnie 'odstając' od reszty płyty. Z tego powodu, to dziwne wydawnictwo mogę z wielkim smutkiem polecić jedynie najbardziej zagorzałym wielbicielom włoszczyzny i to tylko jako uzupełnienie kolekcji.

  Aleksander Król czwartek, 04, sierpień 2011 11:02 Link do komentarza