1 komentarz

• 

  To kolejna kompletnie nie znana i zapomniana perełka włoskiego progresu Złotej Ery. Zespół z Rzymu, powstał w 1969 roku i po kilku sukcesach na włoskich festiwalach i wspaniałych koncertach, m.innymi z Led Zeppelin, przestał istnieć. Pozostawili po sobie jedną jedyną, bardzo ciężką do zdobycia płytę... Ale za to wspaniałą ! Cztery utwory, 40 minut muzyki. Pierwsza strona winyla to tytułowa suita 'Frutti na Kagua'. Pokręcone rytmy, genialny, wszędobylski flet, emersonowskie hammondy, nieprawdopodobnie sprawna sekcja rytmiczna i niezła gitara. Do tego mocny,lekko manieryczny wokal. Tematyka nieco dziwna jak na Włochów - konflikt Indian i Bladych Twarzy. I jeszcze jedna nietypowość - tu gitara i flet są instrumentami prowadzącymi, a nie jak w ogromnej większości u Włochów - klawisze. Momentami brzmią jak Jethro Tull, momentami jak Flea , słychać dalekie echa rodzimej Osanny i wczesnego Pink Floyd. Może być lepsza rekomendacja...? Pozostałe 3 utwory, nieco krótsze w formie brzmią równie atrakcyjnie jak strona A. To naprawdę doskonała, kryminalnie zapomniana i nieznana płyta która powinna być w praktycznie każdej kolekcji starego proga...Pamiętam , jak usłyszałem ją pierwszy raz u mojego przyjaciela we Francji - po prostu oszalałem.. Płyta była nie do kupienia za żadne pieniądze, niemal nieosiągalna w Europie, dopiero po trzech latach udało mi się ją zdobyć dzięki znajomemu w....Argentynie gdzie jest ogromnie popularna i ceniona. Podobnie w Japonii. Polecam wszystkim amatorom archeologii muzycznej, a dla fanów włoszczyzny - Biblia, Koran i Talmud w jednym...

  Aleksander Król czwartek, 23, czerwiec 2011 13:06 Link do komentarza