- Pippo Trentin / saksofon, flet
- Marco Zoccheddu / elektryczna i gitara akustyczna
- Bob Callero / bass
- Dede Lo Previte / perkusja
gościnnie :
- Mario Lamberti / perkusja
- Gian Piero Reverberi / klawiatury
(1973, album studyjny)
1. Aquile Blu (06:59)
2. Momento (5:30)
3. Otto (6:00)
4. Madre (10:30)
5. Duello (07:59)
Całkowity czas: 36:40
2. Momento (5:30)
3. Otto (6:00)
4. Madre (10:30)
5. Duello (07:59)
Całkowity czas: 36:40
1 komentarz
-
Nie lubię się powtarzać, ale znów muszę zacząć tę recenzję tak jak kilka poprzednich: to kolejna zapomniana perełka włoskiego progresu lat 70-tych. Choć tak naprawdę to w dużej mierze również Jazz-Rocka, bo grupa wdzięcznie balansowała na granicy obu nurtów. Album jest w ogromnej większości instrumentalny co powinno ucieszyć osoby z symptomem 'zespołu braku tolerancji językowej'. Zawiera 36 minut muzyki podzielonej na 5 utworów utrzymanych w konwencji mirażu jazz-rocka z rockiem progresywnym. Zagrany z ogromną lekkością na doskonałym poziomie, przekonuje nas że muzycy występujący w grupie to 'górna półka'. I faktycznie - gitara i bas to podpora TRIBE OSAGE a perkusista to CIRCUS 2000. Po rozpadzie grupy bas zasilił IL Volo, perkusista przeszedł do innej znakomitości - NOVA , a gitarzysta zagrał w IDEA NUOVA... A wracając do Duello Madre - kapitalny kawał fusion osadzony w szkielecie rocka symfonicznego. Znakomite dęciaki , doskonała gitara i świetna sekcja rytmiczna. Zespół idealnie wkomponował się w główny nurt obok takich grup jak : Agora, Dedalus, Etna czy też Area tworząc absolutną czołówkę gatunku. Polecam wszystkim fanom jazz-rocka i fusion, choć myślę że i fani starego progresu też powinni być zachwyceni...
Aleksander Król czwartek, 23, czerwiec 2011 14:14 Link do komentarza
Zaloguj się, by skomentować