1 komentarz

• 

  Włoski rock symfoniczny jest specyficznym gatunkiem. Jeśli coś przez ponad 40 lat skutecznie broni się przed europejskimi, lub może bardziej anglosaskimi wpływami to już należy mu się szacunek... Inny sposób widzenia i tworzenia muzyki wypracowany we wczesnych latach siedemdziesiątych przez blisko 200 grup z tzw. Złotej Ery, przejęły młodsze zespoły i kultywują tą twórczość po dzisiejsze czasy. Wspólną cechą, bardzo charakterystyczną dla gatunku jest... prawie brak możliwości określenia daty nagrania. Na całym świecie, średnio inteligentny szympans i nawet mało osłuchany pacjent natychmiast odróżnią nagrania z lat 70., 90. i współczesne. Spróbujcie to samo z muzyką włoską. Nic z tego! Klasycznym przykładem jest grupa Slogans. Wydała jedną, jedyną płytę. Ta płyta mogła być nagrywana równie dobrze w roku 1971, jak i w 2004. A była w 1983... - a więc w okresie katastrofy gatunku. Nic takiego tu nie słychać! Gdyby te dźwięki ukazały się 10 lat wcześniej - były by kanonem. Piętnaście utworów, 65 minut muzyki. Muzyki zakorzenionej w samym centrum Złotej Ery i przesiąkniętej jej duchem. Płyta pierwotnie była wydana samodzielnie przez zespół, po 10 latach odnaleziona przez Mellow Records i przedstawiona światu. Słychać tu echa włoskich mistrzów typu Banco, Latte e Miele i Quella Vecchia Locanda, ale muzyka jest na tyle oryginalna, że nie ma mowy o klonie lub plagiacie. Nie jest to epokowe dzieło, które zmieni świat, ale jest to kawał fajnego melodyjnego proga w typowo włoskim stylu. Polecam wszystkim amatorom starej włoszczyzny. I nie tylko starej.

  Aleksander Król poniedziałek, 22, sierpień 2011 23:36 Link do komentarza