1 komentarz

• 

  Znów zapomniana perełka... Druga płyta włoskiej I Califfi zastała wydana w 1973 roku, a więc w środkowym okresie okresie Złotej Ery. Była to klasyczna grupa 'drugiego planu', takich było we Włoszech lekko ponad 150... 'W epoce' nagrali dwie płyty, będące nieco poza głównym nurtem klasycznego włoskiego rocka symfonicznego. Nie są to wielkie dzieła muzyczne na miarę ówczesnych Banco, PFM lub Osanny, ale za to mamy tu kawał solidnego melodyjnego proga z elemenyami hardu. Jak zwykle u makaroniarzy - doskonałe klawisze na pierwszym planie (zarówno hammond jak i syntezatory), do tego niezła gitara i dobra sekcja. Dobry, włoski wokal, fajna melodyka przypominająca nieco (ale to nie zarzut...) liryczne fragmenty PFM i zajefajne solówki klawiszowe. Mamy tu 9 utworów, nieco ponad 39 minut muzyki. Nie ma złego fragmentu, natomiast zdecydowanie 'na plus', (oczywiście moim, cholernie subiektywnym zdaniem...) wskazałbym doskonały czwarty kawałek 'Varius' - pięciominutowy numer rozpoczynający się kościelnymi organami i przekształcający się w galopujący, emersonowski rozimprowizowany kawał fantastycznego proga, z lirycznym 'uspokojeniem' w środku. Potęga... Zresztą cała ta płyta jest doskonałym przykładem na to że zdecydowanie warto sięgnąć czasem po te mniej znane grupy z tamtego okresu. Polecam wszystkim amatorom włoszczyzny i fanom lżejszego, melodyjnego starego proga...

  Aleksander Król wtorek, 11, październik 2011 16:37 Link do komentarza