1 komentarz

• 

  Grupa powstała w schyłkowym okresie Złotej Ery, w roku 1974. I praktycznie przeszła bez echa, pomimo że 'zaliczyła' trzy płyty i to w 'słusznym' okresie... Dlaczego? Ciężko wyczuć, płyty są znakomite, chyba jak zwykle zabrakło promocji, ludzkość ich nie poznała...
  Jedynka, czyli 'Musica e parole' to mieszanka jazz-rocka, fusion, muzyki klasycznej, prog-rocka, psychodelii i rocka symfonicznrgo. Stylistycznie dość blisko PFM i LeOrme. 6 utworów, 48 minut muzyki. Muzyki niezwykle zróżnicowanej, zawierającej wpływy zarówno włoskich klasyków jak i amerykańskich grup ze stajni Motown, z którą Libra podpisała kontrakt, będąc w Stanach i koncertując... z Frankiem Zappą(!!!). Na pewno była to bardzo trudna muzyka jak na tamte czasy i jest trudna do dziś. Fenomenalnie brzmiące wydanie japońskie z serii 'Italian Rock' już niejednego zmyliło - to brzmi jak współczesna płyta! Wyprzedziło więc swój czas o kilkanaście lat i być może stąd ta płyta jest znana tylko we Włoszech i... jak zwykle w Japonii. Są na niej fragmenty wręcz powalające, są tzw 'odjazdy', jest świetna gitara, są fantastyczne klawisze, są momenty jazzowe, są i mocno rockowe...Wszystko dokładnie wymieszane, polane sosem progowym i przyprawione psychodelią. Doskonała, trudna, zapomniana płyta... Polecam wszystkim kochającym takie mieszanki, a dla ortodoksów gatunku - MUS!

  Aleksander Król wtorek, 08, listopad 2011 14:58 Link do komentarza