1 komentarz

• 

  Mniej więcej 10 lat temu, podczas wakacyjnej wędrówki po Francji zaglądnąłem do znajomego który kilka lat wcześniej zaraził mnie 'włoszczyzną'. Upał był niemiłosierny, więc siedzieliśmy w ogrodzie, w cieniu wielkiego kasztana, popijając mocno schłodzone piwo i milcząc na wszystkie ważne tematy. Z dyskretnie ukrytych (w ogrodzie!!!) głośników dopadły mnie cudowne dźwięki Genesis. Nagle z niemałym zdziwieniem uświadomiłem sobie, że NIE ZNAM tej płyty! To przeczyło grawitacji - wychowałem się na tej grupie, miałem na półkach w domu absolutnie wszystko co nagrali, plus oczywiście wszystkie płyty solowe i WIEDZIAŁEM, że tej płyty nie mam, a ewidentnie śpiewał Gabriel i grało Genesis! A więc pierwsza połowa lat siedemdziesiątych... Przecież nie mogła mi umknąć jakaś płyta, nie GENESIS... Wpadłem w panikę - CO TO JEST?! Wstyd było pytać żeby nie wyjść na dyletanta, więc pociłem się coraz bardziej. Mój gospodarz z rozbawieniem obserwował moje męki doskonale zdając sobie sprawę z tego, co przeżywam. Wreszcie po czwartym kawałku, gdy już prawie uwierzyłem, że ziemia jest płaska, zlitował się i podał mi okładkę. Night Watch! W Ł O C H Y!!! 1997 rok! Oniemiałem... Dziś wiemy, że grupa przeistoczyła się w The Watch i jej twórczość już nikogo ani nie dziwi, ani nie szokuje, ale wtedy to było jak objawienie. Płytę dostałem w prezencie i zrobiłem nią sporo zamieszania wśród zaprzyjaźnionych progrockowców w Polsce.
  
  Siedem utworów, 47 minut muzyki. Muzyki, która jest kontynuacją kierunku twórczości 'starego', gabrielowskiego Genesis. Z Gabrielem, chórami i baśniowym klimatem.
  Polecam wszystkim, którym tamte lata i tamten zespół wciąż podnoszą ciśnienie.

  Aleksander Król poniedziałek, 26, grudzień 2011 21:51 Link do komentarza