- Valerio Valentini / vocals
- Mateo Catarisano / keyboards
- Andrea Ungaro / guitars
- Ryan Costana / guitars
- Alex Ferraris / bass guitar
- Mateo Ungaro / drums
Edera
Settings For A Drama
(2002, album studyjny)
1. Left in the Power of the Storm (4:06)
2. A Revolution Coming (4:10)
3. Debris (4:42)
4. ...A Needle Fell (1:22)
5. Broken Glass (3:55)
6. Walls (5:05)
7. Roses Nails (5:01)
8. Lain on Wet Grass (7:20)
9. Pond (1:42)
10. From an Open Window (3:58)
11. Where you don"t Exist (3:23)
12. Paper World (3:15)
13. In Seing Hand (2:00)
Total Time: 50:19
2. A Revolution Coming (4:10)
3. Debris (4:42)
4. ...A Needle Fell (1:22)
5. Broken Glass (3:55)
6. Walls (5:05)
7. Roses Nails (5:01)
8. Lain on Wet Grass (7:20)
9. Pond (1:42)
10. From an Open Window (3:58)
11. Where you don"t Exist (3:23)
12. Paper World (3:15)
13. In Seing Hand (2:00)
Total Time: 50:19
1 komentarz
-
Link do komentarza
czwartek, 23 luty 2012 14:24
napisane przez
Aleksander Król
Początki włoskiej Edery sięgają 1994 roku. Dwóch przyjaciół, Valerio Valentini (wokal) i Matteo Catarisano (instrumenty klawiszowe) założyło zespół, dokooptowali resztę składu i... kompletnie nic z tego nie wyszło. No, może nie do końca 'nic', ba nagrali jakieś dwie demówki, ale sami byli z nich niezadowoleni. Nastąpiły liczne zmiany personalne i przetasowania. Wreszcie skład się ustabilizował, pograli kilka koncertów i ponownie zameldowali się w studiu. Był rok 2002. Początek Nowej Ery włoskiego proga.
Zainteresowanie tymi kapelami było znów ogromne, na koncerty chodziły tysiące ludzi. I w takiej właśnie atmosferze powstała ich debiutancka płyta. Tym razem był to już materiał światowej klasy. 13 utworów, 50 minut muzyki. Muzyki w większości znanej już z owych demówek, ale w nowych wersjach, tym razem już bardzo dobrze brzmiących i naprawdę bardzo dobrych. Neoprog z ogromnymi wpływami symfonika, z bardzo dobrym, angielskim wokalem. Coś jakby miraż Areny z Sylvanem. Piękne klawisze, dużo piana, fajne gitary. Na pewno nie jest to płyta epokowa, nie ośmieliłbym się nawet zaliczyć jej do pierwszej dziesiątki płyt z roku 2002, ale jest to kawał solidnej muzy, która powinna zachwycić każdego fana neoprogresu. A może nie tylko...?
Zaloguj się, by skomentować